หนึ่งชั่วโมงต่อมา...
“เดี๋ยวก่อนคิณณ์ คุณจะทำอะไร”
พิมพ์พลอยตาโตพูดเสียงรัวเมื่อถูกคิณณ์ณภัทรจับอุ้มขึ้นมานั่งคร่อมตักแกร่งของเขาทันทีที่รถล้อหมุนออกจากบริษัท
คิณณ์ณภัทรใช้เวลาครึ่งชั่วโมงในการเซ็นเอกสารที่เหลือในแฟ้ม เมื่อเซ็นเอกสารเสร็จเขาก็พาเธอลงลิฟต์มายังชั้นจอดรถสำหรับผู้บริหารระดับสูง ทั้งชั้นมีรถจอดไม่ถึงสิบคันซึ่งรถทุกคันล้วนเป็นรถหรูนำเข้าที่ราคารถน่าจะแปดหลักขึ้นทุกคัน
เมื่อรถเริ่มวิ่งออกจากที่จอดเธอก็ถูกเขาคว้าตัวขึ้นมานั่งคร่อมตักแกร่งอย่างที่เห็น ผู้ชายที่ตั้งหน้าตั้งตาทำงานเมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อนกลายเป็นผู้ชายหื่นกามขึ้นมาซะงั้น บอกเธอทีว่าเขาคือผู้ชายคนเดียวกัน
“แน่ใจนะว่าเธอไม่รู้?” คิณณ์ณภัทรหรี่ตามอง มุมปากยกยิ้ม
พิมพ์พลอยกัดปากตัวเองแน่น รู้สึกเห่อร้อนตามใบหน้าจนต้องเบือนหน้าหนีเพื่อหลบสายตาคม ทว่าอีกฝ่ายกลับไม่ยอมให้เธอได้ทำตามใจ บังคับให้เธอหันกลับมาสบตาด้วยจนได
