หญิงสาวตกใจจนลนลาน รีบมองหาที่กำบังกาย ด้วยการวิ่งไปหลบอยู่หลังเสาโรมันขนาดใหญ่หน้าคอนโด ขณะที่เพื่อนสนิทเดินลงจากรถของเจ้านายที่ขับมาส่งด้วยท่าทางปกติ ทว่าการกระทำก่อนหน้าไม่ปกติเอาเสียเลย ลูกน้องกับเจ้านายที่ไหนเขาจะจูบลากันดูดดื่มปานจะกลืนกินขนาดนั้น
“อ้าวกอ เพิ่งมาถึงเหรอ” นริศราเจอกับกอบัวเข้าพอดีก็รีบเดินเข้าไปหาทันที
“อ่ะ อืมเพิ่งมา...แกล่ะจอดรถไว้ที่ไหนเหรอ ตะกี้เดินมาจากลานจอดรถไม่เจอรถแกเลย”
“ไม่ได้เอารถมา” นริศราเอื้อมมือไปกดลิฟต์แล้วเล่าต่อ “วันนี้พี่ปราณมาส่ง”
แรกๆ เธอก็ไม่เคยพูดเหตุผลนี้หรอก จนตอนปีสามที่มีโอกาสไปฝึกงานที่บริษัทของปราณเพลิง หลังจากนั้นก็ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยขึ้นด้วยเหตุผลเรื่องงาน กระทั่งตอนนี้ก็ยังเป็นลูกน้องกับเจ้านายอยู่
“พี่ปราณไปเอางานกับแกแต่เช้าอีกแล้วเหรอ”
“อื้อ..แค่งานแปลเอกสารน่ะ ไม่ได้ทำอะไรมากหรอก”
“อ่อ...ลิฟต์มาพอดีเลยไปกันเถอะ” กอบัวพยักห
