@คอนโดมิเนียมของไคเลอร์
คนที่แอบน้อยอกน้อยใจไม่สามารถข่มตาให้หลับได้ตั้งแต่ตอนที่พ่อของลูกหายออกไปจากห้อง ทั้งที่พยายามบอกตัวเองและเตือนสติตัวเองอยู่ตลอดว่าเขาแค่ออกไปทำงาน แต่เธอกลับไม่สามารถข่มความคิดเอาไว้ได้เลย
ร่างบอบบางดันตัวลุก ก่อนจะขยับตัวไปเปิดไฟบริเวณหัวเตียงจนภายในห้องนอนส่องสว่าง ใบหน้าที่ถูกกระทบด้วยแสงไฟขาวจัดกว่าเก่า ในขณะที่ในแววตาฉายความรู้สึกทุกอย่างออกมาอย่างชัดเจนเช่นกัน
พลอยชมพูขยับตัวลงจากเตียงอย่างเชื่องช้า คว้าโทรศัพท์มือถือมาปลดล็อกเพื่อดูเวลาบนหน้าจอ ทุกอย่างยังคงว่างเปล่าไม่มีข้อความจากพ่อของลูกส่งมาถามไถ่กัน
เขาอาจจะวุ่นวายและติดธุระอยู่กับเรื่องงาน หรือบางทีก็อาจจะมีอย่างอื่นที่น่าสนใจมากกว่าเธอ
ความคิดมากกระตุ้นให้ธารน้ำตาให้ตีตื่นขึ้นมาจนได้ อยู่ดีๆ ก็รู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง คล้ายกับมีบางสิ่งบางอย่างที่หายไปเพียงแค่ในตอนนี้มีเธออยู่ในห้องชุดหรูตามลำ
