“ที่จริงหนังสือมีตั้งเยอะแยะ แต่คุณแม่กลับเลือกเล่มสีชมพู แบบนี้แปลว่าได้ลูกสาวหรือเปล่านะ” คนถามเผลอยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว ไคเลอร์รีบวางหนังสือลงตรงหน้าของคนตัวเล็ก มีบ้างที่เผลอมองต่ำในระดับหน้าท้องที่ยังไม่ได้มีความเปลี่ยนแปลงอะไรให้เห็นมากนัก
รู้ว่าตัวเขาเองไม่มีสิทธิ์พูดแบบนี้ ไม่มีสิทธิ์ยุ่ง แต่ก็อดตื่นเต้นเวลาที่เผลอคิดถึงคนที่กำลังจะเกิดมาอยู่ดี
“แล้วหมอบอกหรือเปล่าว่าจะรู้เพศตอนไหน”
“ประมาณสามเดือนก็รู้เพศแล้วค่ะ”
“แล้วพลอยอยากได้ลูกสาวหรือว่าลูกชาย”
“ไม่ได้เลือกหรอกค่ะ ไม่ว่าจะเป็นเพศไหนเขาก็เป็นลูกอยู่ดี” น้ำเสียงของคนบอกเด็ดเดี่ยวและหนักแน่นในเวลาเดียวกัน
“แล้วที่อยู่ใหม่เป็นยังไงบ้าง ทุกอย่างโอเคไหม” ไคเลอร์ไม่กล้าถามลึกไปมากกว่านี้ บางครั้งเขาก็ระแวงว่าคำถามมันจะไปกระทบกระเทือนต่อความรู้สึกของเธอ
ไม่รู้เหมือนกันว่าเค้าเริ่มแคร์มากขึ้นตั้งแต่ตอนไหน บางทีมันอาจจะเกิ
