ไคเลอร์เดินไปเปิดตู้เย็นก่อนจะหยิบกระป๋องแอลกอฮอล์ติดมือออกมาสองกระป๋อง เดินมาหย่อนตัวลงบนโซฟาหรูกลางห้อง ตวัดขายาววางพาดบนโต๊ะกระจกเล็กๆ ตรงหน้า สายตาจับจ้องไปที่ประตูห้องนอน
งานห่าเหวที่อ้างไม่มีทั้งนั้น ที่ยอมปล่อยไปนอนเพราะเห็นว่าตัวเธอร้อน วันนี้เขาคิดว่าเธอจะไม่กล้ามาด้วยซ้ำ และถึงเธอไม่มาก็ใช่ว่าคนอย่างเขาจะกล้าเข้าไปเอาเรื่องคนที่กำลังป่วยอยู่ แต่ก็อย่างว่า เธอมันอวดดี เกือบสองปีที่เลิกกันไป ความน่ารักของเธอมันไม่มีหลงเหลืออยู่เลย
ไคเลอร์ถอนลมหายใจออกมาหนักๆ เปิดกระป๋องแอลกอฮอล์ในมือก่อนจะยกดื่ม นั่งจมอยู่กับความคิดของตัวเองเงียบๆ ถามว่าเคยเครียดกับงานเท่าที่เป็นอยู่ในตอนนี้ไหม บอกเลยว่าไม่ กี่ครั้งแล้วที่เธอเข้ามามีอิทธิพลต่อใจเขา เกลียดเธอฉิบหาย แต่ทนเห็นเธอหายออกไปจากชีวิตโดยที่เขาไม่รับรู้อะไรเกี่ยวกับเธออีกอันนี้ไม่ได้จริงๆ
แกร๊ก~
เสียงปลดล็อกประตูห้องนอนกระตุ้นดวงตาคมกร
