@หลายวันต่อมา
“…คุยกับใคร ตั้งใจพิมพ์อะไรขนาดนั้น” คาลวินแซวคนที่นั่งอยู่ตรงกันข้าม มองรอยยิ้มบนใบหน้าในยามที่นิ้วเล็กจิ้มลงบนแป้นพิมพ์เพื่อส่งข้อความหาใครสักคน
“เปล่า~”
“แอบมีแฟนป่าวเนี่ย”
“มาฟงมาแฟนอะไรก่อน” พลอยชมพูส่ายหน้ารัวๆ แทนคำตอบ ทำพร้อมๆ กับการดับหน้าจอโทรศัพท์เพื่อไม่ให้ใครได้เห็นว่าเมื่อกี้เธอกำลังคุยอยู่กับใคร
“แล้วไอ้สามคนนั้นไปไหนเนี่ย หิวแล้วนะ เมื่อไหร่พวกมันจะมา”
“ไปกินก่อนไหมล่ะ ไว้สามคนนั้นมาถึงก็ค่อยให้ตามไป”
“แหม ตามใจได้ตลอดเลยนะ คนบางคนก็ถูกตามใจจนเสียนิสัย” ขุนเขาเดินเข้ามาพร้อมซีดีและสิงโต อดไม่ได้ที่จะกระแหนะกระแหนคนที่ทำหน้าที่ตามใจตลอด และคนที่ถูกตามใจตลอดด้วยความหมั่นไส้
“พูดแบบนี้คืออิจฉาฉันใช่ไหม อิจฉาที่ฉันมีผู้ชายคอยตามใจ ไม่เหมือนแกที่ไม่มีใครเลยใช่ไหมล่ะ”
“ก็แล้วแต่จะให้ฉันพูดไหมล่ะ” ขุนเขาทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ ใช้แขนโอบบ่าพร้อมกับล็อกคอคนตัวเล
