อย่าคิดหนี...3 NC+++
628 คำ
หลังจากที่ส่งมอบความหฤหรรษ์บทแรกให้กับหญิงสาว ชายหนุ่มก็มั่นใจว่าหญิงสาวพร้อมแล้ว เขาจัดการถอดถอดเรียวปากหนาออกจากปทุมถันคู่งาม พร้อมกันนั้นก็จัดการส่งเจ้าท่อนเอ็นใหญ่เข้าไปทักทายเจ้ากลีบดอกไม้สีสด เพียงแวบแรกที่ความใหญ่โตของเขา ถูไล้ไปมาอยู่ที่ช่องทางรักของหญิงสาว ความวาบหวามก็เริ่มก่อกินตัวเธออีกครั้ง ชายหนุ่มจึงเริ่มดุนดันเจ้าท่อนเอ็นใหญ่เข้าไปช้าๆ
“เจ็บ.....ฉันเจ็บ...คุณกรปล่อยเดี๋ยวนี้นะ” กุลพัทธ์ตะโกนออกมาด้วยความเจ็บปวด ตอนนี้เธอกำลังปวดร้าวราวกับถูกแยกร่างออกจากกัน
“อดทนอีกนิดนะเอย เธอต้องผ่านครั้งแรกไปให้ได้” คิรากรกล่าวปลอบประโลมหญิงสาว ตอนนี้ชายหนุ่มรู้สึกสงสารหญิงสาวขึ้นมาทันที แต่เขาคงไม่สามารถหยุดความต้องการที่มันอัดแน่นอยู่เต็มส่วนล่างได้
คิรากรขยับสะโพกช้าๆ เพื่อดันเจ้าท่อนเอ็นใหญ่เข้าไปให้สุดลำ ท่ามกลางความเจ็บปวดที่ไม่อาจบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้ของหญิงสาว ใช้เวลาอยู่สักพักก่อนที่เจ้าท่อนเอ็นใหญ่จะเข้าไปได้สุดลำ เลือดสีสดเริ่มไหลซึมออกมาจากช่องทางรักของหญิงสาว ตอนนี้เธอกำลังรู้สึกวาบหวามตามการขยับของชายหนุ่ม ความเจ็บปวดเริ่มคลายหายไป ความเสียวซ่านเริ่มเข้ามาแทนที่ มือเรียวเล็กของเธอเกาะที่แขนชายหนุ่มแน่นราวกับต้องการหลักยึดเกาะ
ชายหนุ่มบรรจงสอดประสานบทเพลงรักเข้าใส่ด้วยความละมุน เพราะเขาต้องการให้เธอประทับใจในครั้งแรก หญิงสาวเริ่มร้อนวูบวาบไปทั่วทั้งตัว ตอนนี้เธอไม่สามารถควบคุมตนเองได้ มือบางปัดป่ายไปมาอยู่ทั่วแผ่นหลังของชายหนุ่ม ชายหนุ่มจึงเพิ่มจังหวะการขยับสะโพกให้ถี่ขึ้น ทำให้หญิงสาวแทบจะหายใจไม่ทัน ความรู้สึกตอนนี้มันล่องลอยราวกับว่าเธอกำลังอยู่ในสรวงสวรรค์
หลังจากที่ชายหนุ่มถาโถมกำลังเข้าใส่หญิงสาวอย่างต่อเนื่อง เพียงไม่นานทั้งคู่ก็พากันถึงดินแดนแห่งความหฤหรรษ์ ที่ชายหนุ่มเป็นคนมอบมันให้กับหญิงสาว น้ำรักสีขาวขุ่นถูกฉีดเข้าไปยังช่องทางรักสีสดของหญิงสาวอยู่เต็มพื้นที่ ก่อนที่มันจะไหลซึมออกมาปนกับเลือดสีสด
ชายหนุ่มยังไม่ยอมถอดถอนกายออก เขายังคงบรรจงควงสะโพกหมุนไปมาทำให้หญิงสาวรู้สึกเสียวซ่านขึ้นมาอีกครั้ง แต่เพราะนี่คือครั้งแรกของหญิงสาวชายหนุ่มจึงต้องปล่อยให้เธอพักก่อน เขาจึงตัดใจถอดถอนเจ้าท่อนเอ็นใหญ่ออกด้วยความเสียดาย
กุลพัทธ์รู้สึกอับอายเป็นอย่างมากที่ปล่อยให้เกิดเหตุการณ์เช่นนี้ จะเรียกว่าเขาข่มขืนเธอก็ไม่ถูก เพราะมีตั้งหลายครั้งที่เธอสามารถเอาตัวหลุดรอดจากเงื้อมือเขาได้ แต่เพราะร่างกายของเธอมันโอนอ่อนผ่อนตามเขาไปแล้ว เธอจึงไร้ซึ่งเรี่ยวแรงที่จะขัดขืน
หลังจากที่บทรักครั้งที่หนึ่งจบสิ้นลง ชายหนุ่มปล่อยให้หญิงสาวได้พักเพียงชั่วครู่ ก่อนที่เขาจะจัดการเริ่มบทรักครั้งที่สองกับหญิงสาว ตอนนี้กุลพัทธ์ไม่สามารถควบคุมตนเองได้ เธอปล่อยให้เขานำทางเธอไปยังดินแดนแห่งความฝัน แล้วพรุ่งนี้เธอจะยอมทิ้งทุกอย่างแล้วหายไปจากชีวิตของเขาเอง เพราะส่วนลึกของจิตใจเธอ ไม่ว่าเขาจะทำกับเธออย่างไร แต่เธอก็ไม่เคยเกลียดเขาเลยแม้แต่ครั้งเดียว
- ผู้เขียน
