“กลับกันเถอะค่ะหมอ หวานเหนื่อยแล้ว หนาวแล้วด้วย”
วันนี้พฤกษ์เดินมาส่งพริณตาถึงมหาวิทยาลัย เพราะเขาอยากให้ไอ้ฝรั่งผมทองนั่นมันรู้เสียบ้างว่า พริณตามีผัวตามรับตามส่ง
“ตั้งใจเรียนนะครับเดี๋ยวพี่มารับ” พฤกษ์พูดตอนที่เดินแยกกันหน้าตึกเขาสวมกอดเธอก่อนที่จะแยกจากกัน
เมื่อมาถึงห้องเรียนพริณตาเลยรู้ว่าน้ำขิงลาออกไปแล้ว เธอไม่สนใจว่าน้ำขิงจะไปเรียนที่ไหนหรือทำอะไรต่อ สำหรับเธอการที่ต้องมาเห็นคนที่คิดไม่ซื่อกับเราก็ไม่ใช่เรื่องสนุก
พริณตาตั้งใจเรียนและพยายามลงเรียนให้ได้มากที่สุด ถ้าเธอจบตามกำหนดเวลาจะยิ่งเป็นผลดีกับเธอ
หลังจากส่งพริณตาที่มหาวิทยาลัยแล้ว พฤกษ์ก็เดินทางไปซูเปอร์มาร์เก็ตใกล้ ๆ กลับที่พักเขาซื้อของสดต่าง ๆ ตั้งใจว่าวันนี้จะทำกับข้าวรอเธอ เขาเปิดดูคลิปทำอาหารหลายต่อหลายคลิปลงมือทำอาหารอย่างง่าย ๆ
“ไม่เห็นจะยาก” เขาทำเสร็จแล้วก็มองหน้าตาอาหารของตัวเอง บอกได้คำเดียวว่าหน้าตาดีม
