ต อ น ที่ 2 7
หวาน
เกาะส่วนตัววัลดัส
โรแซนถูกอุ้มลงมาจากเครื่องบินโดยฝีมือของวัลดัส เพราะบทรักที่ยาวนานและหนักหน่วงทำให้เธอไม่สามารถเดินไหวในตอนนี้ ใบหน้าหวานซุกเข้าหาแผงอกแกร่งเพื่อหลบซ่อนสายตาของกัปตันที่มองมา โดยเฉพาะเรือนร่างของเธอตอนนี้ที่สวมใส่เพียงชุดคลุมอาบน้ำที่เตรียมเอาไว้สำหรับอาบน้ำบนเครื่องบินเท่านั้น
โรแซนถูกอุ้มมาวางลงบนโซฟาที่คุ้นเคยภายในบ้านพักตากอากาศที่
วัลดัสเคยพามาก่อนหน้านี้ แต่มือเรียวกลับโอบกอดลำคอหนาเอาไว้ไม่ยอมปล่อย ทำให้วัลดัสต้องเงยหน้ามองเธออย่างเลี่ยงไม่ได้
“พามาที่นี่ทำไมคะ”
“มาซ้อมยิงปืนมั้ง” วัลดัสแสร้งตอบติดตลก ทว่าสีหน้ายังคงราบเรียบเหมือนอย่างเคย เพียงแค่นั้นก็ทำให้หัวใจดวงน้อยเต้นระส่ำอย่างบ้าคลั่ง ใบหน้าหวานแดงระเรื่อเมื่อนึกถึงคืนวันที่เร่าร้อน ณ สถานที่แห่งนี้
“ปืนกลไหมคะ ปืนลูกโม่แซนยิงบ่อยแล้ว” โรแซนเอ่ยขึ้นพร้อมกับใช้ปลายเล็บกรีดลงบนไหล่ก
