เท้าสองข้างเดินมาหยุดอยู่บานประตูไม้หลี่แกะสลักขนาดใหญ่แกะลายเทพพฤกษาสตรี ในรอยสลักมีเหล่ากวางนั่งนอนสยบแทบเท้าเทพพฤกษาเรือนร่างเย้ายวน
เขานึกถึงตนเองว่าเป็นหนึ่งในกวางบนภาพแกะสลักบานประตู ส่วนเทพพฤกษานั้นเปรียบได้กับสตรีในห้อง
เสียงเคาะประตูดังขึ้น ยิ่งประหม่ากว่าเดิมเมื่อมองซ้ายมองขวาไม่เห็นผู้ใดยืนเฝ้ายาม ไม่เห็นสาวใช้แม้แต่นางเดียว
ไม่นานนักประตูถูกเปิดออกจากด้านใน ได้ยินเสียงดาลสลักปลดออกจากกลอนประตู พร้อมใบหน้างามแย้มยิ้มเชื้อเชิญ
สตรีรูปร่างอวบอัดเย้ายวนวัยเต็มสาว เรือนร่างเร้าราคะบุรุษยิ่งกว่านางโลมอี้จีอันดับหนึ่ง ความงามของนางหากจะกล่าวว่างามล่มแคว้นก็มิได้เกินไปนัก
หยางลี่เฉวียนนึกอิจฉาเฉินเสี่ยวตง หากได้ครอบครองสตรีงดงามไร้ที่ติอย่างหนิงเซียนหยา ต่อให้ร้อยสตรีมาแลกเขาก็มิเคยคิดจะชายตาแล
แต่ตนทำได้เพียงลักลอบมาพบปะสตรีของผู้อื่น
อาภรณ์โปร่งเบาสีฟ้าครามแทบไม่ปกปิดเรือนร
