ทาสรักในหอแดง

หลง

บางครั้งคนเรามิอาจแยกรักกับหลงออกจากกัน ความรู้สึกผสานผสมในห้วงอารมณ์ช่างลึกซึ้งดั่งพยายามแยกสีขาวกับสีดำออกจากสีเทา

เมื่อหลอมรวมกายใจกับใครคนหนึ่ง เมื่อเส้นบาง ๆ กั้นความสัมพันธ์นั้นพังทลายลง รักกับหลงจึงประสานสวมจนมิอาจแยกได้

หนิงเซียนหยานอนหลับอยู่ในอ้อมกอดหยางลี่เฉวียน ฉากรักร้อนแรงครั้งแล้วครั้งเล่าวนซ้ำจนเขาหมดแรง แต่ร่างสูงแกร่งมิอาจข่มตาลงด้วยกลัวว่าคืนนี้จะผ่านไปโดยไม่ได้ซึมซับความสุข

เพียงหนึ่งคืนสวาทในห้องลับ

เสียงของนางดังก้องในห้วงสำนึก รู้ทั้งรู้ว่าตนเป็นเพียงหมากตัวหนึ่งในผลประโยชน์ หยางลี่เฉวียนยังเดินตามหมากในกระดาน ความรู้สึกไม่ต่างจากเป็นหุ่นชักใย

ร่างนุ่มคู้กายเข้าหาอ้อมกอดเมื่อยามอากาศใกล้รุ่งสางเย็บเยียบ ร่างเปลือยเปล่าสองร่างหลังเร่ารักกลับอุ่นร้อนซ่านละมุนคาววสันต์ทั่วหมอนมุ้ง

หนึ่งคืนแสนพิเศษที่เขาไม่อยากให้มันจบลง

เจ้าเมืองหนุ่มกลับคิดละโมบอยากได้ความรัก