“รีบกินจังขิง เดี๋ยวข้าวก็ติดคอหรอก รีบกินเหมือนหนีใคร”
“แค่ก!!”
ยังไม่ทันขาดคำ ข้าวก็ติดคอเธอขึ้นมาจริงๆ หรือเพราะมีใครหลายกลุ่มกำลังพูดถึงเรื่องเธออยู่หรือเปล่า
อาการสำลักข้าวทำให้ขวัญดาวรู้สึกแสบคอแสบจมูกไปหมด เธอไม่น่าสั่งป้าแม่ครัวให้ผัดเผ็ดๆ เลย พอมองหาน้ำก็นึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้ซื้อมา
“พี่เอม เดี๋ยวขิงไปซื้อน้ำก่อนนะคะ”
ขวัญดาวกำลังจะลุกขึ้น แต่ก็ต้องตะลึงเมื่อน้ำเก๊กฮวยแก้วโตเย็นเฉียบถูกยื่นมาตรงหน้า แค่เห็นข้อมือขาวสะอาดที่คาดนาฬิการาคาหกหลัก เธอก็ไม่ต้องเดาว่าเป็นใคร เพราะบริษัทนี้คงมีอยู่แค่คนเดียวที่ชอบสะสมนาฬิการาคาเรือนหนึ่งซื้อบ้านเดี่ยวได้เลย
ขวัญดาวเงยหน้าขึ้นไปมอง และจำเป็นต้องรับน้ำมาก่อน “ขอบคุณค่ะ” คนกำลังเผ็ดก้มลงไปดูดน้ำเก๊กฮวยหวานเย็นชื่นใจไปค่อนแก้ว แล้ววางลงอย่างเขินๆ
“คุณเตไม่กินข้าวเหรอคะ มาทำอะไรตรงนี้”
“กับข้าวโต๊ะนี้น่ากินกว่า” เขามองลงไปในจานขวัญดาว
