เตชัสกลับเข้ามาถึงเพนต์เฮาส์จวนเจียนเวลาค่ำ รอยยิ้มบางๆ ผุดขึ้นบนใบหน้าหล่อ ชายหนุ่มค่อยๆ ดึงร่างบอบบางของขวัญดาวมากอดแนบอกแกร่ง
“วันนี้ผมทำงานเหนื่อยทั้งวัน มีเรื่องเครียดหลายเรื่อง แต่พอค่ำลงมีขิงมาเคลียคลออยู่ใกล้ๆ แบบนี้ ผมหายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้งเลยรู้ไหมครับ”
มือหนาประคองใบหน้าสวยหวานหมดจดแล้วมอบจุมพิตหวานล้ำให้แก่คนตัวเล็ก เขาไม่เคยรู้สึกต้องการใครมากเท่าคนตรงหน้า ความสวยน่ารัก อีกทั้งนิสัยใจคอที่รวมกันเป็นขวัญดาวคือถูกใจเขาไปหมด
“เราไปที่ห้องนอนผมกันไหมขิง”
ขวัญดาวหน้าแดงแล้วก้มซ่อนหน้าแล้วผลักอกแกร่งให้ห่างออกไปเล็กน้อย “ไม่ดีกว่าค่ะคุณเต เดี๋ยวพี่แพรวมาเห็น ขิงเขิน”
“ไม่ต้องเขินหรอก แพรวดูแลปลาวาฬอยู่ แต่ห้องนอนผมมีอะไรน่าดูไม่แพ้ปลาวาฬ”
“ในห้องคุณเตมีอะไรน่าดูกว่าปลาวาฬคะ” ขวัญดาวหน้าแดง “หรือว่ามีปลา...”เขาดาวไม่พูดต่อก้มหน้าขวยเขิน
เตชัสใช้ปลายนิ้วจับปลายคางมนเงยหน้าขึ้นส
