ร่างสูงที่เพิ่งสูบบุหรี่เสร็จเดินกลับเข้ามาในห้อง สายตาเหลือบมองซองถุงยาคุมฉุกเฉินบนโต๊ะหัวเตียงที่ถูกแกะ ก่อนจะขยับฝีเท้าเข้าไปยืนประกบด้านหลังหญิงสาวที่เป่าผมอยู่หน้ากระจก
ร่างอรชรอยู่ในชุดเสื้อยืดตัวโคร่งกับกางเกงขาสั้น ปักป้ายชัดเจนว่าเป็นชุดเจ้าของห้องที่เขาหาให้เธอใส่ ซึ่งพออยู่บนร่างกายกะทัดรัดแบบนี้ก็น่ารักดีเหมือนกัน
จันจ้าวขยับสายตามองเขาผ่านกระจกเงา พลางกดปิดไดร์เป่าผมแล้วคลี่ยิ้มส่งให้อีกฝ่าย
“กินยาหรือยัง”
“เรียบร้อยแล้วค่ะ”
ชานชวินทร์พยักหน้ารับคำ ก่อนจะคว้าไดร์เป่าผมจากมือเธอมาถือไว้เอง
“รอบนี้เอาออกไม่ทัน รอบหน้าพี่จะระวัง เธอจะได้ไม่ต้องกินยาแบบนี้อีก” เขาก้มกระซิบข้างใบหู มือลูบเส้นผมที่เปียกชื้นแล้วเป็นฝ่ายเป่าผมให้เธอแทน
คนตัวเล็กนั่งยิ้มแป้นจนดวงตาหยีลงเป็นสระอิ สีหน้าของคนที่ตั้งใจเป่าผมสะกดสายตาเธอให้จับจ้องมองไม่ละไปไหน หัวใจฟูฟ่องเหมือนลูกโป่งอัดแก๊สที่ล่องล
