เสียงจากทีวีดังกลบความเงียบระหว่างทั้งคู่ ต่างคนต่างก็นั่งดูหนังกันคนละมุมของโซฟา ท่ามกลางความอึดอัดใจที่เริ่มก่อตัวขึ้นมาจนชานชวินทร์ดูหนังตรงหน้าไม่รู้เรื่องเลย
เขาลอบถอนหายใจด้วยสีหน้าคิดหนัก พลางเหลือบสายตามองหญิงสาวเป็นระยะ
เธอนั่งกอดเข่าซุกหน้าลงบนท่อนแขน แต่สายตาดูเหม่อลอย ไม่ได้ให้ความสนใจกับหนังที่กำลังเล่นอยู่เลยสักนิดเดียว
“อยากให้พี่อยู่ต่อมั้ย”
“คะ”
“พี่ถามว่า.. เธออยากให้พี่อยู่ต่อมั้ย”
จันจ้าวที่เพิ่งได้สติกลับคืนมากะพริบตาสองสามที เธอวางคางเกยไว้บนเรียวแขนแล้วสบสายตาคมคายไม่ละไปไหน
อยากรู้จังว่าเขาเป็นคนยังไงกันแน่
อบอุ่นเหมือนแสงแดดหรือร้อนแรงดั่งแสงอาทิตย์..
“ทำไมจะไม่อยากให้อยู่ล่ะคะ จ้าวอยากให้พี่ชานดูหนังกับจ้าว” เธอพยายามทำน้ำเสียงให้ปกติ ทั้งที่ความจริงกำลังรู้สึกใจน้อยอยู่
ถึงจะรู้ว่าความสัมพันธ์ของทั้งคู่มันจบลงไปแล้วก็ตาม แต่จันจ้าวก็อดคิดถึงเรื่องราวที่
