Ep.17 #อาจีปราบเซียน

1620 คำ

“คนฉวยโอกาส” หลังจากที่ตัดสายฉลามไป ฉันที่นั่งบนตักทะเลก้มหน้าซบบ่ากว้างบ่นอุบอิบ​ออกมา “หืม? ซี๊ดดดด เจ็บ” ฟันคมขบกัดไหลกว้างจนเกินรอย หมั่นไส้ ​ “ไหนบอกแค่จูบ” ไอหมีพู​ห์​เจ้าเลห์​ ตามไม่เคยทันเลย “อ่าาา หวานจนอดใจไม่ไหว” (-/////-)​ ถ้าไม่หลบหน้าฉันว่าทะเลต้องเห็นเเน่ๆ ขนาดฉันที่ไม่เห็นหน้าตัวเองยังรู้​สึกเลยว่ามันต้องแดงมาก ให้ตายสิ ร้อน “รู้ใช่ไหมว่าต้องนอนนี่” เนี่ย ได้คืบจะเอาซอก ฉันเอะใจตั้งแต่​ฉลามโทรมา แถมยังดูไม่โกรธ​อะไรเลย ตอนบอกว่าหลับไปแล้ว “ไม่รู้” “แต่พี่ฉลามรู้แล้ว แถมยังฝากโลมาไว้กับพี่แล้วด้วย” ทำไมพี่ฉันมันใจกว้างจังวะ “แต่โลมาไม่อยาก….” ฉันกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่​มองหน้าคนตรงหน้าอึกอัก​ “ไม่อยากอะไร” รอมยิ้มมุมปากเผยออกมาก้มถามฉันกลับ “มะ… ไม่รู้แหละ โลมาไม่นอน” “สัญญา​จะนอนกอดเฉยๆ” เชื่อได้ที่ไหน “เมื่อกี้ก็บอกแค่จูบ” “ก็เมื่อกี้เด็กมันยั่ว” “นี่ โลมาไ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม