Ep.12 จัดการคนทรยศ
1715 คำ
เช้าวันต่อมา โลมาตื่นขึ้น มาบนเตียงนอนใหญ่แสนจะคุ้นเคย ร่างบางงัวเงียเล็กน้อย ขยับร่างขึ้นนั่งมองรอบๆ ห้อง
" ห้องฉลาม" คิ้วสวยขมวดเข้าหากันอย่างนึกคิด
" อ้อจริงสิ ร้องไห้จนเป็นลม" เมื่อสมองประมวลผลถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนได้ พลันน้ำตาก็เริ่มจะคลอเบ้าขึ้นมา
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
" คุณหนูคะ ตื่นหรือยังคะ"
" ค๊าาา โลมาตื่นแล้วเข้ามาได้เลยค่ะ" ฉันปาดน้ำตาลวกๆ ก่อนจะลุกขึ้นลงจากที่นอน
" นายน้อยให้เอาชุดมาให้คุณหนูค่ะ ฝากบอกว่าให้คุณหนูลงไปกินข้าวด้วยค่ะ" ร่างบางกะพริบตาปริมๆ ยิ้มร่า เมื่อได้ยินสิ่งที่แม่บ้านบอก
"โอเค ได้ค่ะ โลมาจะรีบไปอาบน้ำแล้วกินข้าวนะคะ" ฉันรีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำ อาบน้ำแต่งตัวเพื่อจะลงไปเจอฉลาม เพราะคิดว่าอย่างน้อยฉลามก็คงจะใจเย็นลงกว่าเมื่อคืนไม่งั้นคงจะไม่ใส่ใจฉันขนาดนี้
เมื่ออาบน้ำแต่งตัวเสร็จร่างบางก็รีบวิ่งออกจากห้องลงไปยังห้องกินข้าวทันที
" อ้าว " ร่างบางแสดงสีหน้าผิดหวังเมื่อเข้ามาในห้องกลับเจอแต่กับข้าววางเรียงไว้แต่ไร้วี่แววคนเป็นพี่
" นายน้อยออกไปแล้วครับ คุณหนูมาทานข้าวเถอะครับ" พี่คิมมือขวาของฉลามเอ่ยบอกยิ้มๆ พร้อมเลื่อนเก้าอี้ให้ฉันนั่ง
" ฉลามคงโกรธโลมาจนไม่อยากเห็นหน้าแล้วแน่ๆ"
" ไม่ใช่หรอกนะครับคุณหนู รู้ไหมครับเมื่อคืนที่คุณหนูเป็นลมไปนายน้อยเป็นห่วงคุณหนูมากเลยนะครับ"
" จริงเหรอ" ฉันยิ้มออกมาเมื่อได้ยินดังนั้น อย่างน้อยฉลามหายโกรธไปเปลาะหนึ่ง
" ครับ แถมยังนอนเฝ้าคุณหนูทั้งคืนอีกด้วย"
" แต่ก็ยังไม่อยู่เจอหน้ากันอยู่ดี" ฉันคิดไม่ตกว่าจะทำยังไงให้ฉลามหายโกรธดี
" ไม่หรอกครับ นายน้อยมีงานเช้าเข้ามาพอดี เลยอยู่เจอคุณหนูไม่ได้นะครับ" อ้อ แต่มันก็ยังคาใจอ่ะ ฉันกับฉลามไม่เคยทะเลาะกันหนักขนาดนี้มาก่อนมันเลยทำให้ฉันกลัว กลัวว่าฉลามจะยังโกรธอยู่ ไม่รู้แหละวันนี้ฉันจะตามง้อฉลามทั้งวันเลยไม่สนใจอะไรแล้ว
" พี่คิมเตรียมรถด้วย โลมาจะไปหาฉลามที่บริษัท " ฉันหันไปบอกพี่คิมอย่างมั่นหมาย ง้อด้วยลูกอ้อนเท่านั้นที่ครองโลก
" ห๊ะ คุณหนูจะไปทำไมครับ" คิมมีสีหน้าตกใจเล็กน้อย
" จะไปง้อฉลาม โลมาอยู่แบบนี้ไม่ได้แล้ว มันไม่สบายใจ"
" แต่ผมว่า…"
" ไม่มีแต่ ห้ามบอกฉลามด้วย ไม่งั้นโลมาจะไม่คุยกับพี่คิมตลอดชีวิต" ฉันมองพี่คิมอย่างคาดโทษก่อนจะยกนิ้วชี้ขึ้นมาทำท่าปาดคอให้พี่คิมเห็น
"คุณหนู T_T"
10.00 น.
ภายในห้องประชุมขนาดใหญ่ที่มีคณะกรรมและหุ้นส่วนหลาย 10 ชีวิตนั่งอยู่ภายใต้ห้องที่เงียบสงบนี้ ทุกคนต่างมีสีหน้าเคร่งเครียดไม่ต่างกัน เพราะวันนี้เป็นวันที่ลูกชายประธานใหญ่อย่างซีเข้ามาประชุมซึ่งประเด็นนี้ยังไม่น่าเครียดเท่ากับหัวข้อเรื่องการประชุมในวันนี้
" ว่ายังไงครับ มีใครตอบผมได้ไหม" ร่างสูงเอ่ยสำเนียงภาษาญี่ปุ่น นั่งไขว่ห้างท่าทีนิ่งสงบมองผู้เข้าร่วมประชุมทุกคน
" แม้ไอผมก็ไม่อยากจะเหยียบหัวคนแก่สักเท่าไหร่หรอกนะ แต่ช่วยไม่ได้ในเมื่อคุณคิดไม่ซื่อกับผมเอง " ปากหนาเผยรอยยิ้มมุมปาก สายตาเจ้าเล่ห์ที่แสนเยือกเย็นจับจองไปที่ผู้เข้าร่วมประชุมท่านหนึ่ง
" คุณ เคนชิน" ชายวัยกลางคนนั่งตัวเกร็ง สะดุ้งทันทีเมื่อถูกเรียก
" คะ… ครับ"
" คุณคิดว่าผมควรจะลงโทษคนทรยศยังไงดี" รอยยิ้มหล่อที่แฝงไปด้วยความเชือดเฉือนจ้องมองเคนชินนิ่งๆ
" ผะ ผมไม่รู้ครับ" ภายในห้องที่เย็นสบายตอนนี้กลับทำให้เหงื่อของเขาออกเยอะเหมือนกับว่านั่งในที่ที่มีไฟเผาซะอย่างนั้น
"แต่ผมรู้ คุณได้ส่วนแบ่งเงินที่ยักยอกไปเยอะเลยนี่" เคนชินกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่
" คุณซี คุณจะพูดกล่าวหากันลอยๆ เเบบนี้ไม่ได้นะครับ รู้ไหมว่าพวกผมแก่กว่าคุณเท่าไหร่ เหอะ เด็กเมื่อวานซืน" หนึ่งในผู้ร่วมประชุมท่านหนึ่งเอ่ยขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์
"คุณคันจิ ผมยังไม่ได้เอ่ยชื่อคุณเลยนะครับ อย่างพึ่งร้อนตัวสิครับ"
" นี่ มึง" คันจิหนึ่งในผู้เป็นหุ้นส่วนลุกขึ้นยื่นชี้หน้าร่างสูงอย่างโมโห
" หึ ผมชักจะไม่สนุกแล้วสิ จับตัวง่ายอย่างงี้ ธาม!!" สายตาคมดุจ้องมองคันจิอย่างท้าทาย ก่อนที่ธามเลขาของเขาจะหยิบเอกสารแจกจ่ายผู้เข้าร่วมประชุมทุกคน
" นี่เป็นเอกสารการยักยอกเงินทั้งหมด หนึ่งในนั้นมีรายการโอนเงินเข้าบัญชี คุณคันจิกับคุณเคนชิน" คันจิกับเคนชินนั่งแทบไม่ติดเมื่อได้เห็นเอกสารดังกล่าวที่ธามได้แจ้งรายละเอียดไว้
" จริงเหรอครับท่านคันจิ" หนึ่งในผู้เป็นหุ้นส่วนเอ่ยถามคันจิอย่างไม่เชื่อในสายตาตัวเอง
" ไม่จริงครับ เอกสารแบบนี้เป็นใครมันก็ทำขึ้นมาได้ " คันจิตอบกลับอออกไปอย่างแก้ตัว
" ผมกะจะแค่ปล่อยเอกสารแค่นี้แท้ๆ คุณก็ยังไม่ยอมรับอีก คงต้องมาทั้งรูปและเสียงสินะ ธาม" รอยยิ้มนึกสนุกเผยออกมา ร่างสูงหันไปสั่งเลขา ธามกดเปิดรีโมตฉายภาพวีดีโอ ที่มีชายวัยกลางคนนั่งกอดสาวๆ กลางผับแห่งนึงคุยสนทนาอย่างสนุกสนาน
" ท่านคันจิคิดว่ามันจะจับเราได้ไหมครับ"
" 5555 ไอเด็กเมื่อวานซืนแบบนั้นมันจะทำอะไรเราได้ มันก็แค่เด็กโง่เล่นสนุกสนานคนหนึ่งเท่านั้นแหละ" สายตาที่สื่อถึงความดุถูกเมื่อพูดถึงซี
"นั้นสินะครับ ขนาดเราเอาข้อมูลมันไปขายให้กับคู่แข่งมันยังไม่รู้เลย5555"
" ผมโอนเงินให้ท่านแล้วนะครับ"
" 5555ดีได้เงินฟรีใช้สบายนี่มันดีจริง หรือต้องเรียกว่ายักยอกมากกว่า5555 ไอโง่เอ๊ย" ชายไว้กลางคนคุยกันต่ออย่างสนุกสนานโดยหารู้ไมว่าได้มีกล้องขนาดเล็กตั้งอยู่
" หึ คมชัดพอไหมครับ" ซีเยียดยิ้มเอ่ยถามคันจิ
" ทะ ท่านประธานครับผมไม่รู้เรื่องนะครับ ผมโดนท่านคันจิบังคับครับ ยกโทษให้ผมนะครับ" เคนชินคุกเข่าจับขาร่างสูงอ้อนวอน
" ไอ้เคนชินมึงงงง" คันจิหน้าแดงหน้าดำโกรธที่ตัวเองโดนหักหลัง
" เอามันออกจากตัวกู" ซีสะบัดขาถีบเคนชินออกจากตัวอย่างรำคาญ
" ปล่อย ปล่อยกู"
" อย่ามาจับกูไม่ได้ทำอะไรผิด ท่านประธานครับยกโทษให้ผมเถอะนะครับ จะให้ผมทำอะไรก็ยอม" เคนชินยกมือไหว้ซีทั้งน้ำตา
" ผะ ผมด้วยครับ ผมขอโทษ ผมจะไม่ทำอีกแล้วครับท่านประธาน อย่าเอาผมเข้าคุกเลยนะครับ" เมื่อเห็นดังนั้นคันจิจึงคุกเข่ายกมือไหว้ซีขอร้องอ้อนวอนด้วย
" ไอผมก็ไม่ได้อะไรนะ ผมมีทางเลือกให้พวกคุณสองทาง สนใจมั้ยครับ" ร่างสูงนั่งไขว่ห้างต่อหน้าคันจิและเคนชินที่คุกเข่ายกมือไหว้เขาอยู่นั้น
" สะ… สนใจครับผมสนใจ"
" งั้นฟังผมดีๆ นะ" ซีก้มหน้ามองชายกลางคนอย่างสมเพช
"หนึ่ง ไปวิ่งเล่นในนรก สอง เข้าคุกแต่ชื่อ แต่ได้อิสระอยู่-ใน -นรก เป็นไงครับเลือกข้อไหนดี" ร่างวันกลางคนทั้งสองมีถอดสีหน้าสายไปมาน้ำตาหนองหน้า
" ไม่ครับท่าน ผะ ผม…"
"เอามันออกไป" เสียงทุ้มอันทรงพลังเอ่ยขึ้นเสียงดังฟังชัด พร้อมกับบอดี้การ์ดลากตัวคันจิและเคนชินออกไป
" หวังว่านี่จะเป็นบทเรียนให้พวกคุณดูเป็นตัวอย่างนะครับ เลิกประชุม" ร่างสูงลุกขึ้นยืนกระชับสูทและเดินออกจากห้องประชุมทันที
"เฮ้อออ~" ผมเดินเข้ามาในห้องอย่างเหนื่อยหน่ายบวกกับการที่ไม่ได้นอนเลยเพราะติดต่อโลมาไม่ได้ ห้องก็ไม่กลับ
" เรื่องที่กูให้ไปตามได้เรื่องหรือยัง"
" ยังครับนาย ตอนนี้สัญญาญจีพีเอสยังตามไม่ได้ น่าจะเป็นเพราะว่าปิดเครื่องโทรศัพท์ครับ"
" แม่งเอ๊ย!!! ทำไมแค่คนคนเดียวถึงตามไม่ได้กันวะ พวกมึงทำงานกันยังไง"
" ท่านประธานใจเย็นๆ ก่อนนะครับ " ธามที่เห็นว่าท่าจะไม่ดีเลยเข้ามาช่วยห้ามไว้ก่อน ผมหลับตาสงบสติอารมณ์ไว้ไม่ให้ใจร้อนมากกว่านี้
" 20 นาที ถ้ายังไม่เจอตัวพวกมึงเตรียมตัวรองรับอารมณ์กูได้เลย ออกไปได้แล้ว" น้ำเสียงเรียบนิ่งเอ่ยขึ้นก่อนจะหลับตาพักสายตา
" ซีมึงรู้ตัวไหมว่ามึงแปลกไป" ธามผู้เป็นเลขาหรืออีกสถานะหนึ่งคือเพื่อนของผมเอ่ยถาม ใช่ผมแปลกไป ผมไม่เคยฟิวส์ขาดขนาดนี้มากก่อน ผมยังตกใจตัวเองเลยไม่คิดว่าโลมาจะมีอิทธิพลกับผมขนาดนี้มาก่อน
" ใครวะ ที่มึงตามตัวอยู่" ผมมองหน้ามันนิ่งๆ
" (-_-) "
"โอเค กูไม่ควรเสือก ไม่ต้องด่ากูในใจก็ได้ " มันยิ้มเจื่อนๆ ให้ผมก่อนจะเดินออกไปจากห้อง
" นายครับได้เรื่องแล้วครับ" สักทีสิน่ะ
" ว่ามา" ลูกน้องของผมหยิบไอแพดส่งให้ผมที่ตอนนี้หน้าจอแสดงจีพีเอสการเคลื่อนไหวของโลมา แต่กลับทำให้ผมขมวดคิ้วงงอีกครั้งที่ตำแหน่งมันกลับอยู่สถานที่เดียวกับผม
" ใช่ครับ คนที่นายให้ตามหาตอนนี้อยู่บริษัทเราครับ"
ก็อก ก็อก ก็อก
" ท่านประธานครับ คุณฉลามมาแล้วครับ" ธามเคาะประตูห้องก่อนจะเปิดให้ร่างสูงโปร่ง ที่มีใบหน้าหล่อเหลาเปร่งประกายเหมือนนายแบบเดินเข้ามา แต่สิ่งที่ทำให้เขาตกใจมากกว่านั้นกลับเป็นร่างบางที่เขาตามหาอยู่ทั้งคืนตอนนี้กลับมาปรากฏตัวตรงหน้าเขา
มากับชายอื่น!
- ผู้เขียน
