“ทะเล” ตากลมลืมขึ้นมองผมเรียกเสียงหวาน
“ครับที่รัก”
โลมาเผยรอยยิ้มมุมปากบางๆ ก่อนจะหุบยิ้มลง ปากเล็กเอ่ยประโยคที่ผมไม่คาดคิดขึ้นมา วินาทีนั้นผมแทบจะหยุดนิ่งเหมือนตัวเองยืนอยู่ตรงริมหน้าผาและกำลังจะดิ่งตัวตกลงจากที่สูงตรงนั้น
“เรา...เลิกกันเถอะ”
เฮือก!
เขาลืมตาขึ้นสะดุ้งตื่นหันมองร่างบางในอ้อมกอดที่ยังคงหลับอยู่
แค่ฝัน.....ฝันที่เขาจะไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นจริงได้แน่นอน
“ทะเล” โลมาที่หลับอยู่ในอ้อมกอดผมปรือตาขึ้น เด็กน้อยเงยหน้ามองผมตาแป๋ว น้ำเสียงที่เรียกกันทำใจผมแอบสั่นไหว มือเล็กยกขึ้นสัมผัสแนบแก้มผม
“ทะเล” เป็นอีกครั้งที่เธอเรียกผม
“ว่าไงครับ พี่รอฟังอยู่”
“เจ็บไหม” คำถามของเด็กน้อยในอ้อมกอดทำผมสะอึก เธอเลื่อนมือมาแตะบริเวรข้างลำตัว......ที่ตรงนั้นที่เคยถูกยิง หรือว่าความทรงจำน้องอาจจะกลับมาแล้ว
“พี่ไม่ได้บาดเจ็บตรงไหนสักหน่อย พี่จะเจ็บได้ยังไงครับ โลมาต่างหากเจ็บตรงไหนหรือเป
