“โกรธโลมาไหม ที่ให้อภัยพวกเขา”
ฉลามยืนอยู่บนดานฟ้าโรงพยาบาล หันมองผู้เป็นน้องสาวยืนเคียงข้างเขา ทั้งสองมองไปข้างหน้าปล่อยให้สายลมยามค่ำคืนพัดปะทะใบหน้าชโลมจิตใจของทั้งคู่ให้นิ่งสงบ
“พี่ควรจะให้อภัยพวกนั้นเหรอ โลมาว่ามันยุติธรรมสำหรับครอบครัวเราไหมที่ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้” เขาหันไปถามน้องสาวตนเสียงนิ่ง
“แต่คนทำผิด...เขาตายไปแล้ว”
“......” จริงอย่างที่โลมาพูด ไอสารเลวที่เป็นตัวต้นเหตุมันตายไปแล้ว มันเลยทำให้เขาหงุดหงิดใจอยู่แบบนี้ เขาโกรธไอมาร์ชมาก ที่ทำร้ายน้องสาวเขา แต่อีกใจหนึ่งเขากลับสงสารมันเช่นกัน
“พี่มาร์ชดูทรมานมากเลยนะ” เสียงร้องไห้คร่ำครวนเสียใจเหมือนคนใจจะขาด เมื่อตอนที่รู้ความจริงจากบันทึกเล่มนั้น มันไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกสะใจเลยสักนิดที่เห็นสภาพพี่มาร์ชทรมานเหมือนคนตายทั้งเป็นแบบนั้น
“พี่ควรปล่อยมันสินะ”
“โลมาอยากจบเรื่องนี้แล้ว ไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับพวกเขาอีกแล้ว ปล่อย
