รถสีขาวสุดหรูแล่นเข้าบ้านหลังจากที่ประตูรั้วเปิดโดยอัตโนมัติแขนแกร่งจับพวงมาลัย เท้าเหยียบขันเร่งเคลื่อนเข้ามาจอดที่โรงจอดรถของบ้าน
ร่างสูงเลื่อนสายตาคมดุมองใบหน้าหวานของคนข้างกายที่ตอนนี้หลับสนิทตลอดทางที่กลับมาจากมหาลัย
“เดาความคิดเธอไม่เคยออกเลยแฮะ” น้ำเสียงทุ้มเอ่ยขึ้นเบาๆ มือหนาเกลี่ยผมที่บดบังใบหน้าแสนหวานออก
เหมือนร่างกายน้องตอบสนองกลิ่นสะอาดมี่แสนคุ้นเคยอัตโนมัติใบหน้าหวานซุกหน้าเข้าอกแกร่งทันทีเมื่อทะเลช้อนมืออุ้มโลมาเข้าบ้านและวางคนตัวเล็กลงบนเตียงนอนอย่างเบามือ
“หลับลงได้ไง รู้ไหมเธอทำพี่กระวนกระวายใจจนแทบบ้า” ในสมองพยายามคิดตีกันจนพันผวนไปหมด เหตุการณ์เมื่อตอนกลางวันมือเล็กที่ปัดมือเขาแสดงสายตาที่ตกใจที่เจอเขา อยากจะเข้าไปถามให้รู้แล้วรู้รอด แต่กลับขยับตัวไม่ได้เมื่อวูบหนึ่งเธอแสดงสีหน้าเจ็บปวด เพราะกลัวโลมาจะเจ็บมากกว่าเดิมเลยเลือกที่จะเงียบแล้วได้แต่รอให้โลมาพ
