หลังจากเลิกงานเอริญาก็เดินออกมาหน้าร้านเธอเห็นรถคันหนึ่งจอดอยู่แต่ไม่รู้ว่าเป็นรถของรามิลหญิงสาวก็เลยเดินผ่านไปโดยไม่คิดจะหยุด
“เดี๋ยวสิ เธอจะหนีฉันใช่ไหม” รามิลรีบเปิดประตูออกมาเห็นว่าเอริญาเดิน
“อ้าว....” เอริญาหันมามองเพราะไม่คิดว่ารถคันนั้นจะเป็นรถของเขา
“ไม่ต้องทำต้องแกล้งทำหน้าตกใจเลย ไหนเธอบอกจะคุยกับฉัน”
“ก็หนูไม่รู้นี่คะว่านี่มันรถคุณ วันก่อนคุณมารถตู้”
“ก็ใช่นะ” เขาพยักหน้าเห็นด้วย
“คุณจะคุยอะไรกับหนูคะ”
“เข้าไปนั่งในรถก่อนสิ คุยตรงนี้เดี๋ยวคนอื่นก็สงสัยกันหรอก”
“ก็ได้ค่ะ” เอริญาเดินอ้อมมาอีกฝั่งก่อนจะเปิดประตูเข้าไปนั่งอย่างรวดเร็วเพราะกลัวว่าจะมีพนักงานคนอื่นเห็น เธอมองไปที่เบาะหลังไม่เห็นแม้แต่ขนมสักชิ้นก็เลยเกิดความสงสัย
“มองหาอะไร” รามิลถามเมื่อเห็นเธอมองไปที่เบาะหลัง
“เมื่อกี้พี่ที่ร้านบอกว่าคุณซื้อขนมไปหมดเลยแล้วทำไมหนูไม่เห็นขนมในรถคุณเลยล่ะคะ”
“ฉันให้ลูกน้องเอ
