ต้องรีบระบาย
1181 คำ
ผับแห่งหนึ่งในกรุงเทพ
แสงไฟหลากสีสาดส่องไปทั่วบริเวณในผับหรูใจกลางกรุงเทพฯ รามิล มาเฟียหนุ่มลูกครึ่งไทย-รัสเซีย วัย 35 ปี นั่งอยู่ที่โซฟาในโซนวีไอพีข้างกายเขามีมารีน่านางแบบสาวลูกครึ่งไทย-อังกฤษนั่งอยู่ต่างจากทุกครั้งที่จะเป็นแม็กซิมและพศินคนที่เป็นทั้งผู้ช่วยและเพื่อนสนิท
บนโต๊ะเต็มไปด้วยเครื่องดื่มหลากหลายชนิด รามิลมาร่วมงานกับทีมงานที่มาทำโฆษณาให้กับคอนโดมิเนียมหรูริมทะเลที่เน้นผู้ซื้อเป็นชาวต่างชาติซึ่งครั้งนี้มีมารีน่านางแบบสาวพรีเซนเตอร์คนใหม่รวมอยู่ด้วย
“ถือว่างานของเราผ่านไปได้ด้วยดี ผมขอบคุณทุกคนที่ทุ่มเทให้กับงานนี้อย่างเต็มที่” รามิลบอกกับเพื่อนร่วมงานซึ่งครั้งนี้เขาปลีกเวลามาสังสรรค์ด้วยเป็นครั้งแรก
ปกติแล้วชายหนุ่มจะเดินทางตลอด แต่บังเอิญว่าช่วงนี้มาเมืองไทยพอดีก็เลยถือโอกาสมาร่วมเลี้ยงฉลองกับทุกคนด้วย
“เอมี่ว่าภาพลักษณ์ของคอนโดคุณรามิลจะเราจะพรีเมียมขึ้นแน่นอนเพราะมีนางแบบอินเตอร์อย่างรีน่ามาเป็นพรีเซ็นเตอร์ให้” เอมี่ผู้จัดการส่วนตัวของมารีน่าอวยนางแบบในสักดัดของตัวเองอย่างสุดฤทธิ์
“ครับ” รามิลตอบสั้นๆ พลางพยักหน้าเล็กน้อยเขาเห็นด้วยกับเธอแต่ก็ไม่ทั้งหมดเพราะถึงแม้มารีน่าจะเป็นนางแบบที่มีชื่อเสียงแต่ตอนนี้ก็ไม่ได้ดังอย่างแต่ก่อน ที่เขาเลือกเธอมาเป็นพรีเซ็นเตอร์ก็เพราะกลุ่มลูกค้าชาวอาหรับยังมีความชื่นชอบในตัวเธออยู่มาก
“รีน่าขอบคุณนะคะที่คุณรามิลให้โอกาสรีน่ามาร่วมงานด้วยหวังว่าครั้งต่อไปคุณจะให้โอกาสรีน่าอีกนะคะ” มารีน่ากอดแขนและพิงศีรษะกับอกของเขาอย่างประจบ
“ก็ต้องดูก่อนครับว่างานนั้นเหมาะกับคุณหรือเปล่า” รามิลเริ่มเบื่อกับการนั่งดื่มเขามองหน้าผู้ช่วยแล้วขยิบตา
“ขอโทษนะครับที่ผมต้องขัดจังหวะ พอดีว่าคุณรามิลจะต้องรีบกลับไปพักนะครับพรุ่งนี้คุณมีคุยงานตั้งแต่เช้า เดี๋ยวผมจะไปเตรียมรถรอนะครับ” แม็กซิมบอกกับเจ้านายก่อนจะเดินออกจากห้องไปพร้อมกับพศินและบอดี้การ์ดอีกสองคน
“น่าเสียดายจังเลยนะคะรี่น่าได้คุยกับคุณแค่แป๊บเดียวเองค่ะ” หญิงสาวยังคงกอดเขาไว้
“ผมขอบคุณทุกคนมากนะครับและหวังว่าเราจะได้ร่วมงานกันอีก คืนนี้ทุกคนสนุกให้เต็มที่เลยนะครับ ผมขอตัวก่อนนะครับ”
ในจังหวะนี้คนกำลังสนใจบอกลามาเฟียหนุ่มอยู่นั้นเอมี่ก็ใส่บางอย่างลงในแก้วเครื่องดื่มของรามิลโดยไม่มีใครในห้องทันสังเกตเห็น
“พวกเรามาดื่มแก้วสุดท้ายเพื่อเป็นเกียรติที่ได้ร่วมงานกับคุณรามิลกันนะคะ” เอมี่พูดแล้วรีบส่งแก้วนั้นให้รามิลทันทีที่เขาหันกลับมา
“หมดแก้วนะคะทุกคน” มารีน่ายกแก้วของตัวเองชูขึ้นสูง
รามิลรับแก้วมามาจากผู้จัดการของนางแบบสาวและดื่มวิสกี้ไปจนหมดตามมารยาท ก่อนจะโค้งศีรษะเล็กน้อย
“ขอบคุณทุกคนอีกครั้งนะครับ” ชายหนุ่มยิ้มกับทุกคนก่อนจะก้มหัวลงเล็กน้อยแล้วหมุนตัวเดินออกไป
“เดี๋ยวค่ะคุณรามิล” มารีน่ารีบวิ่งตามออกมา
“มีอะไรครับ”
“รีน่าขอติดรถกลับไปด้วยได้ไหมคะ รีน่าไม่อยากนั่งรถกลับไปโรงแรมคนเดียว”
“แล้วผู้จัดการคุณไปไหนล่ะ”
“พี่เอมี่ขอดื่มต่อค่ะ แต่รีน่าอยากกลับไปพักคุณรามิลไปส่งรีน่าด้วยได้ไหมคะ”
“ครับ”
“ขอบคุณค่ะคุณรามิลทั้งหล่อทั้งใจดีเลยนะคะ”
รามิลเดินมายังรถที่จอดอยู่หน้าร้านโดยมีมารีน่าเดินมาด้วย
“พศินไปส่งคุณมารีน่าก่อนนะ”
“ครับคุณรามิล” ตอบเจ้านายเสร็จเขาก็เปิดประตูให้นางแบบสาวขึ้นไปนั่งก่อนจากนั้นก็ตามด้วยรามิลก่อนที่ตัวเองจะเดินไปนั่งคู่กับคนขับด้านหน้า
รถเคลื่อนตัวออกจากหน้าผับไม่นานรามิลก็รู้สึกถึงความผิดปกติของร่างกาย ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาเกิดอาการแบบนี้แต่ไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นขณะที่ไปดื่มในผับที่ตนเองเป็นเจ้าของ
ชายหนุ่มหันมองคนที่นั่งมาในรถแล้วก็เข้าใจดีว่าเป็นฝีมือของใคร เขาส่งข้อความไปบอกพศินที่นั่งอยู่ทางด้านหน้า
“จอดรถ ผมจะลง”
จากนั้นรถก็จอดข้างทางเท้าแล้วรามิลก็เปิดประตูออก
“จะไปไหนคะคุณรามิล” มารีน่าที่นั่งมาด้วยตกใจที่จู่ๆ รถก็จอดทั้งที่เพิ่งออกมาได้ไม่นาน
“ผมมีเรื่องต้องไปจัดการ เดี๋ยวคนของผมจะไปส่งคุณเอง”
รามิลปิดประตูจากนั้นเขาก็เดินไปยังรถของลูกน้องที่ขับตามหลังมา
แม็กซิมรีบเปิดประตูให้เจ้านายขึ้นไปนั่งด้านหลังก่อนแล้วรีบขึ้นมานั่งคู่กับคนขับ
“ฉันน่าจะโดนยา ติดต่อเอเย่นส่งผู้หญิงมารอที่โรงแรม” เขาออกค่ำสั่งเสียงเข้ม
ยาที่เผลอทานเข้าไปกำลังออกฤทธิ์และตอนนี้เขาก็ต้องการผู้หญิงสักคนมานอนด้วยแต่ที่ลงจากรถก็เพราะไม่คิดจะนอนกับนางแบบสาว
รามิลไม่ชอบการผูกผัดกับใครถ้าหากคืนนี้เขานอนกับมารีน่ามันก็คงยากที่จะสลัดเธอออกไปจากชีวิต แม้จะถูกวางยาแต่เขาก็ยังมีสติมากพอที่จะนอนกับใครสักคนที่เอเย่นเจ้าประจำจะส่งมาให้ เขาใช้บริการจากเอเย่นแห่งนี้มานานจึงไว้ใจว่าผู้หญิงที่มานอนกับเขาจะเก็บเรื่องระหว่างเธอกับเขาเป็นความลับ
“จัดการกับคนที่วางยาฉันด้วย” มาเฟียหนุ่มสั่งลูกน้องก่อนที่ตัวเองจะเดินเข้าไปในโรงแรม
เขาขึ้นมายังชั้นบนสุดและตรงไปยังห้องของตนเองทันที
“มาหรือยัง”
“เธอมารอแล้วครับ” ลูกน้องที่ยืนเฝ้าอยู่หน้าห้องตอบแม้จะแปลกใจว่าทำไมวันนี้ผู้หญิงที่เรียกมานั้นยังอยู่ในชุดนักศึกษาแต่ก็ไม่กล้าถามเพราะคิดว่าบางทีเจ้านายอาจจะอยากลองอะไรใหม่ๆ ดูบ้าง
“ไปพักได้ พรุ่งนี้เราจะออกจากที่นี่สิบโมงเตรียมทุกอย่างให้พร้อม”
“ครับบอส”
เมื่อสั่งลูกน้องแล้วเขาก็เปิดประตูห้องเข้ามาอย่างรวดเร็วเพราะตอนนี้ยากำลังออกฤทธิ์
- ผู้เขียน
