ต้องหาคำตอบเรื่องนี้
1440 คำ
พศินและลูกน้องตรวจสอบเรื่องผู้หญิงที่นอนกับรามิลจนรู้ว่าเธอคือใครจากนั้นเขาก็โทรศัพท์ไปบอกแม็กซิมเพื่อให้รายงานกับเจ้านาย
“พรุ่งนี้ฉันจะไปถึงเมืองไทยแล้ว จัดการเรื่องผู้หญิงคนนั้นแล้วใช่ไหม” เมื่อพูดถึงเรื่องคืนนั้นรามิลก็อดคิดถึงผู้หญิงตัวเล็กผิวขาว ใบหน้าจิ้มลิ้มที่เร่าร้อนจนเขารู้สึกติดใจจนต้องบินไปหาเธออีกครั้งทั้งที่แต่ก่อนไม่ชอบนอนกับคนเดิม
“เรารู้แล้วครับว่าเธอเป็นใคร”
“รู้แล้ว ?? ....” เขาแปลกใจกับคำตอบ
“อันที่จริง เธอไม่ใช่คนที่เอเย่นส่งมา”
“อะไรนะ” รามิลวางงานตรงหน้าแล้วกอดอกเอนหลังพังกับพนักพิงเพื่อตั้งใจฟังสิ่งที่ลูกน้องกำลังจะบอก
พศินเล่าให้รามิลฟังว่าคืนนั้นผู้หญิงที่รามิลนอนด้วยมาหาผู้ชายที่ชื่อเสี่ยสมานที่พักอยู่ห้องตรงข้าม ส่วนผู้หญิงของเอเย่นก็ไปที่ห้องของเสี่ยสมาน
“ติดต่อเธอได้ไหม”
“เรารู้ว่าเธอชื่ออะไรและพักอยู่ที่ไหนแต่ยังไม่ได้เข้าไปคุยกับเธอครับ”
“รู้อะไรเกี่ยวกับเธอบ้าง”
“เธอชื่อเอริญาครับ ตอนนี้เรียนอยู่ปีสี่ พักอยู่กับเพื่อนที่หอพักครับ”
“เธอรับงานของเสี่ยคนนั้นเหรอ”
“ไม่ใช่ครับ เท่าที่ได้ข้อมูลมาคือเธอมีแฟนอยู่คนหนึ่งแล้วคืนนั้นแฟนเธอให้เธอไปคุยกับเสี่ยคนนั้นเรื่องเปิดร้านอะไรสักอย่าง”
“หมายถึงไปคุยงานน่ะเหรอ” เขาถามอย่างสนใจ
“ครับ”
รามิลรู้สึกว่ามันไม่ค่อยเม็คเซนต์เท่าไหร่เพราะการไปคุยงานไม่น่าจะไปในเวลานั้นแล้วอาการของเธอดูก็รู้ว่าถูกวางยาก่อนที่จะมาเจอเขา
“แล้วทำไมถึงต้องไปคุยดึกแบบนั้น” เขาถามอย่างสงสัยเพราะมันไม่ใช่เวลาที่ใครจะคุยเรื่องงานเลย
“เธอถูกแฟนหลอกไปครับ แฟนเธอติดหนี้เสี่ยสมานก็เลยหลอกให้เธอไปนอนกับเสี่ยเพื่อปลดหนี้ครับ” เขาอธิบายตามที่ได้คุยกับพศินมา
“นายรู้ละเอียดเกินไปหรือเปล่าแม็กซิม”
“แต่ผมไม่รู้ว่ามันจริงไหม”
“ใครเล่าให้นายฟังล่ะ”
“พศินได้คุยกับน้องของเสี่ยครับ และดูเหมือนว่าเสี่ยยังไม่เลิกล้มความตั้งใจที่จะนอนกับเธอ”
“นายคิดว่าเธอจะไปนอนกับเขาไหม” รามิลหน้าเครียดเพราะกลัวว่าเธอจะไปนอนกับคนอื่นก่อนที่ตัวเขาจะกลับไปเมืองไทย
“คงไม่หรอกครับเธอกับเสี่ยไม่เคยเจอกันคนที่ติดต่อให้เธอไปเจอกับเสี่ยก็คือแฟนของเธอ แต่ตอนนี้เธอก็บอกเลิกเขาไปแล้ว”
“เลิกแล้วเหรอ” เขาแอบยิ้มเพราะไม่ชอบนอนกับคนที่มีเจ้าของและก็รู้ว่าเขาคือคนแรกของเธอและจะไม่ยอมให้เธอไปนอนกับใครถ้าเขายังไม่เบื่อ
“ดูคุณรามิลสนใจเธอมากเลยนะครับ”
“นายคิดว่าฉันผิดไหมที่นอนกับเธอคืนนั้น”
“เธอเป็นคนเดินเข้ามาในห้องเอง ไม่มีใครบังคับเธอนะครับ” เขาให้เหตุผลเข้าข้างเจ้านาย
“ถ้าคืนนั้นฉันฟังสิ่งที่เธอพูดสักนิด เธอก็คงไม่ต้องนอนกับฉัน”
“คืนนั้นคุณโดนยานะครับ” แม็กซิมเตือนความจำเจ้านาย
“มันก็ใช่ ฉันโดนยาและเธอก็น่าจะโดนเหมือนกัน”
“แล้วคุณรามิลจะจัดการเรื่องนี้ยังไงต่อ ในเมื่อเธอไม่ใช่เด็กของเอเย่น ให้พศินส่งคนไปคุยกับเธอดีไหมครับ เสนอเงินเยอะหน่อย เธอยังเรียนอยู่และกำลังต้องการเงินทุนเปิดร้านเบเกอรี่ผมว่าเธอน่าจะอยากได้เงินเพิ่ม ตอนนี้เธอกำลังทำงานพิเศษช่วงปิดเทอมด้วยครับ”
“เอาไว้ไปถึงที่นั่นแล้วฉันจะจัดการอีกที”
“ได้ครับ ถ้างั้นผมขอตัวก่อน”
เมื่อลูกน้องเดินออกจากห้องไปแล้วรามิลก็นั่งทำงานต่อแต่เวลาผ่านไปสักพักสมาธิของเขาก็ไม่อยู่ที่งานตรงหน้าเลยเมื่อนึกถึงการกลับไปเมืองไทยและได้เจอกับผู้หญิงที่เขารู้สึกถูกชะตาเอามากๆ
“เอริญาเหรอชื่อเธอแปลกดีเหมือนกันนะ” เขาพึมพำกับตัวเอง รอยยิ้มปรากฏที่มุมปาก เมื่อคิดว่าถ้าเจอกันอีกครั้งจะพูดอะไรกับเธอ
ในวันที่ตื่นเช้ามาแล้วเจอเธอนอนอยู่บนเตียงเขาไม่คิดจะสานต่อความสัมพันธ์หรืออยากจะรู้จักเธอเลยสักนิดแต่เมื่ออยู่ห่างเธอกลับมันเหมือนกับมีอะไรติดค้างอยู่ในใจ
รามิลไม่รู้ว่าเป็นเพราะที่เขากับเธอนอนด้วยกันคืนนั้นต่างก็เพราะฤทธิ์ยาด้วยกันทั้งคู่เขาเลยอยากจะนอนกับเธออีกสักครั้งเพราะอยากจะรู้ว่าในเวลาปกติเธอจะเร่าร้อนเหมือนอย่างคืนนั้นไหมหรือเป็นเขาที่หลงมัวเมาเพราะขาดสติ
การเจอกันและได้นอนกับเธออีกครั้งนั้นอาจจะพิสูจน์ได้ว่าทุกอย่างที่มันเกิดขึ้นเพราะอารมณ์ความรู้สึกหรือเพราะฤทธิ์ยากันแน่
มาเฟียหนุ่มนึกทบทวนเรื่องราวที่ได้ฟังมาจากแม็กซิมแล้วก็ถอนหายใจ ถ้าหากคืนนั้นเธอไม่เข้าห้องผิดและไปนอนกับผู้ชายอีกคนที่แฟนเธอส่งให้ไปเจอเขาก็คงรู้สึกเสียดายมากๆ ตอนนี้รามิลกำลังรู้สึกสับสนกับความรู้สึกของตัวเอง ทั้งสงสารที่เธอถูกแฟนหลอกมานอนกับผู้ชายอื่นทั้งเห็นใจและรู้สึกไม่แน่ใจว่าเธอเองก็รู้เรื่องนี้ดีอยู่แล้วหรือเปล่า
“เฮ้อ....ฉันจะต้องหาคำตอบเรื่องนี้ให้ได้”
เช้าวันรุ่งขึ้น
“คุณรามิลจะไม่ให้ผมไปด้วยจริงๆ เหรอครับ” แม็กซิมถามย้ำอีกครั้ง
“ครั้งนี้ฉันไม่ได้ไปทำงานอะไรมาก พศินน่าจะเอาอยู่นายก็หาเวลาอยู่กับแฟนเถอะ เดี๋ยวแฟนนายจะงอนเอานะที่นายเอาเวลามาติดอยู่กับฉันตลอดเกือบ 24 ชั่วโมง”
“ไม่หรอกครับ แฟนผมเข้าใจว่าที่มันเป็นเพราะงาน”
“ปากผู้หญิงก็บอกว่าเข้าใจนั่นแหละสุดท้ายเธอก็งอน น้อยใจแล้วก็หนีไปเหมือนแฟนเก่าฉันไงล่ะ”
“คุณรามิลครับผู้หญิงไม่ได้เหมือนกันทุกคนนะ ผมมั่นใจว่ายังไงแฟนผมก็ไม่มีทางโกรธผมอย่างเด็ดขาด”
“เอาน่านายอย่ามัวพูดมากเลยฉันจะ ต้องไปแล้ว”
“ผมขอให้คุณรามิลได้เจอกับคุณเอริญาและเธอยอมมาอยู่กับคุณในช่วงที่คุณกลับไปอยู่เมืองไทยนะ”
“แทนที่นายจะอวยพรให้ฉันเดินทางปลอดภัยพักผ่อนอย่างมีความสุข ทำไมถึงอวยพรฉันแบบนี้ล่ะ”
“ก็ผมรู้ว่าคุณตั้งใจจะไปหาเธอจริงๆ ผมรู้จักคนดีกว่าใครนะครับคุณรามิล ถ้ารู้สึกว่าเธอใช่ก็พาเธอกลับมาเป็นนายหญิงที่นี่สิ”
“มันคงไม่ถึงขนาดนั้นหรอก ฉันก็แค่จะจะกลับไปเจอเธออีกสักครั้งก็แค่นั้นเอง”
“แค่นั้นเหรอครับฉัน”
“บอกว่าแค่นั้นก็แค่นั้นสิแม็กซิม นายจะมาเซ้าซี้อะไรกับฉันเอาล่ะไปบอกกัปตันว่าฉันพร้อมจะเดินทางแล้ว ส่วนนายก็ลงไปจากเครื่องนี้ก่อนที่ฉันจะเตะนายลงไป”
“ผมรู้ว่าคุณไม่ใจร้ายกับผมหรอกน่า โชคดีนะครับ” เขาหัวเราะก่อนจะเดินไปบอกกับกัปตัน
เมื่อเครื่องเท็คอ็อฟรามิลก็นั่งจิบวิสกี้อยู่บนเครื่องที่กำลังบินลัดฟ้าจากน่านน้ำรัสเซียมายังประเทศไทย
เมื่อคืนที่ผ่านมาเขาแทบจะนอนไม่หลับเลยเมื่อคิดถึงเรื่องระหว่างตนเองกับหญิงสาวที่ชื่อเอริญาในห้องสวีทของโรงแรมเมื่อสองสัปดาห์ก่อน
“คุณต้องช่วยหนูนะคะ หนูไม่ไหวแล้วจริงๆ”
“ถ้าฉันช่วยเธอแล้วไม่ใช่ว่าพรุ่งนี้เช้ามาโวยวายว่าฉันข่มขืนเธอนะ”
“ไม่ใช่อย่างงั้นหนูยอมจริงๆ หนูไม่ไหวแล้วได้โปรดนะคะคุณขา....ช่วยหนูนะ”
เสียงหวานที่ร้องขอยังกึกก้องอยู่ในห้องความคิด รามิลแทบจะอดทนรอไม่ไหวที่จะได้กลับไปเจอเธอ สองอาทิตย์ที่เขาไปพักผ่อนเมืองไทยคงจะเป็นช่วงเวลาที่มีความสุข มาเฟียหนุ่มหลับตาเมื่อนึกถึงเรื่องราวเหตุการณ์คืนนั้นอีกครั้ง
- ผู้เขียน
