“คนเราไม่ได้โง่หรอก บางทีเราแค่ไม่รู้ รู้แล้วก็อย่าไปทำมันอีก จะได้ไม่ต้องเสียใจ แต่ถ้าทำไปแล้วก็ต้องยอมรับมันให้ได้ พ่อบอกแกเสมอว่าให้แกยอมรับความจริงที่เกิดขึ้นให้ได้ แล้วแกจะเข้มแข็ง”
อ้อมกอดของบิดามันช่างอบอุ่นเหลือเกิน พันไมล์ซบอกกว้างของบิดาแล้วกอดท่านเอาไว้แน่น มือหนานั้นตบบ่าของเขาเบาๆ คล้ายจะให้กำลังใจ
คุณพิมพ์ประภาลอบมองสองพ่อลูกแล้วน้ำตาซึม รู้สึกผิดเต็มหัวใจที่ตนเป็นสาเหตุให้พ่อลูกไม่ลงรอยกัน ความคิดสวนทางกันโดยตลอด
ในวันเกิดของพันไมล์ปีนี้ คุณพิมพ์ประภาชวนลูกชายและสามีไปทำบุญถวายสังฆทาน พันไมล์กลับมาเป็นผู้เป็นคนอีกครั้ง และทำตัวเองเสียใหม่ หันมาออกกำลังกาย ดูแลสุขภาพตัวเอง กินอาหารที่มีประโยชน์ พักผ่อนให้เพียงพอ และทำงานอย่างมีสติ ไม่โหมงานหนักจนล้มป่วยไปอีก
ตอนเย็นนั้นคุณพิมพ์ประภาลงครัวทำอาหารด้วยตัวเอง คิดว่าวันนี้จะได้รับประทานอาหารกันอย่างพร้อมหน้าพ่อแม่ลูกอีกครั้
