Chapter —Thirty-Six

1524 คำ

! ตะวันสะดุ้ง เมื่อรอยผ่าของกระโปรง อยู่ข้างเดียวกับที่คีนนั่ง แล้วตอนนี้มีมือดีกำลังใช้ประโยชน์รอยผ่านั้นอยู่ สองมือของตะวันไม่ว่าง เมื่อเธอถือช้อนและมีดหั่นชิ้นเนื้อในจาน  “ให้ผมช่วยมั้ย?”  มิซาโต้หันมาถาม เมื่อตะวันหยุดเคลื่อนไหวร่างกาย ที่มือทั้งสองถืออุปกรณ์อยู่แล้ว “ตะวันทำได้ค่ะ” มิซาโต้ยิ้ม เขาหั่นชิ้นเนื้อในจานตัวเองต่อ จนมีชิ้นขนาดพอดีคำ อยู่หลายชิ้น  “สลับจานกันนะ” ตะวันพยักหน้า และลดมือลง เธอถือโอกาสนั้น ลดมือข้างหนึ่งหยิกที่หลังมือ มือดีของคีนที่ต้นขาของเธอ โดยที่ไม่หันไปมองเขาเลยด้วยซ้ำ เวลาอาหารผ่านไปอย่างชื่นมื่นกับคนอื่น แต่ไม่ใช่ตะวัน เมื่อเธอต้องอดทนกับการเล่นแบบเด็กไม่โตของคีน งานยังไปต่อ เมื่อคราวนี้ถึงเวลาที่ต้องย่อยอาหาร แต่เจ้าภาพต้องเปิดฟลอร์ ตะวันมาเพื่อการนี้ มาในฐานะที่เป็นลูกหลานคนหนึ่งของฟิลิป ชอว์น “ยินดีค่ะนายท่าน” ตะวันค่อยๆลุกจากเก้าอี้ เมื่อฟิลิปลุกข

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม