“มีอะไรเหรอคะ?” ตะวันเป็นฝ่ายถามกลับ
“เอ่อ! ก็ผิวตามตัวคุณตะวันสิค่ะ แพ้อาหารหรือแพ้น้ำเหรอเปล่าคะ?” ตะวันเดินมาที่กระจกบานใหญ่ และมองตัวเองในกระจก ตายแล้ว!!! เธอมัวแต่เศร้าลืมสนใจร่องรอยบนผิวกายของตัวเองเสียสนิท
“พอจะจัดการได้มั้ยคะ?” ตะวันไม่ตอบคำถามนั้น แต่ขอความช่วยเหลือแทน
“ไม่มีปัญหาค่ะ” ตะวันยิ้มอย่างขอบคุณ เพราะเครื่องสำอางค์เป็นสิ่งมหัศจรรย์อีกอย่าง ที่สามารถเปลี่ยนศพเป็นนางฟ้าได้ แล้วรอยคิสมาร์กที่คีน ชอว์น ฝากไว้ มีหรือจะจัดการไม่ได้ ตะวันยิ้มออกมา ไม่หนักใจกับร่องรอยที่เกิดขึ้นเลยสักนิด
ตะวันหมุนตัวและมองตัวเองบนเงาสะท้อน ใบหน้าและดวงตาเศร้าหมอง เพราะความงดงามของเธอวันนี้ไม่มีความหมายอะไรกับเธอเลย เพียงเพราะว่ามันไม่ได้เกิดขึ้นให้กับ คีน ชอว์น
Grrrrrrr เสียงกริ่งประตูห้องดังอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ตะวันไม่ต้องออกไป เมื่อช่างสองคนยังอยู่ด้านนอก แต่ตะวันก็ต้องออกไปเร็วขึ้
