Chapter —Thirty-One—

1498 คำ

“ดีใจจังค่ะ ที่ยังมีโอกาสได้เห็นคุณคีนแบบนี้ เรียกว่าอะไรดีนะ คุณคีนตอนขี้เล่น” คีนเลิกคิ้ว และส่ายหน้า ‘ขี้เล่น’ ไม่ใกล้เคียงเขาเลย  “ฉันไม่ชอบเล่นๆ มันเสียเวลาและแรง อย่างไร้ประโยชน์” “เหมือนเมื่อครู่ที่คุณคีนไม่ยอมไล่จับตะวัน” “ใช่ เสียเวลา เสียแรง ไร้ประโยชน์” “ดีจังที่รู้แบบนี้ เพราะบางอย่างไม่จำเป็นต้องไปเสียงแรง เสียเวลาเลยจริงๆ มันไร้ประโยชน์...” คีนหุบยิ้มทันที เขาเข้าใจ ตะวันกำลังบอกเขาเป็นนัย เรื่องของเธอกับมิซาโต้ ตะวันไม่รีรอคำตอบหรือเล่นเกมอะไรต่อ เธอยกแขนโอบรอบคอคีนและรั้งเขาลงมา คีนมองปากอิ่มที่เผยออย่างเย้ายวน อื้ออออ ตะวันครางออกมา เพียงแค่คีน รับไมตรีนั้นด้วยฟันเรียงตัวที่งับและกัดเบาๆที่เปลือกปากบนของเธอ การสนองตอบกลับเกิดขึ้นในทันที เมื่อร่างกายสาวร้อนรุ่ม แอ่นกายขึ้นเพื่อเบียดเสียดแนบแน่นเรือนกายคนด้านบน ที่ทิ้งน้ำหนักลงมาเช่นกัน ชุดนอนผ้าแพรเนื้อนิ่มไม่เป็นอุปส

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม