กรี๊ดดดดด เสียงกรีดร้องของคนสองคนในห้องของตะวัน ที่ไม่ใช่ตะวัน
“สวัสดีครับ ผมมารับน้องสาวของผม” --น้องสาวท้องชนกัน-- เขาบอกกับช่างแต่งตัว แต่งหน้า ของตะวัน
“คุณตะวันอยู่ด้านในค่ะ”
“ขอบคุณครับ” เขาสุภาพ และทั้งสองก็ขอตัวกลับออกไป เหลือเพียงเขาและตะวันที่อยู่ในห้องด้านใน
ตะวันออกมา
เขาหันหลังกลับมา ! ตกใจ อึ้ง แต่เขายิ้ม ยิ้มเพราะความงดงามตรงหน้า เธอสวย งดงามมาก เดิมในแบบที่เป็นเธอจะสดใส สว่างไสว แต่ตอนนี้ตะวันตรงหน้าเขาเธองดงาม เจิดจรัส เพราะสีผิวกับชุดที่เธอสวมกลมกลืนเข้ากันเป็นเนื้อเดียวกัน เธอเหมือนนางฟ้าหรือเจ้าหญิงในดินแดนมหัศจรรย์ ก็ว่าไป... คนแบบคีน ชอว์น ไม่มีโลกแบบนั้นหรอก
“ฉันมารับ” เขาบอกเธอไปตามความจริง ทิ้งเรื่องขุ่นข้องหมอง ใจเมื่อเช้าไป ออกไปก่อน
ตะวันขอบคุณเขา เธอไม่ปฎิเสธ แต่เหมือนเธอมองหาอะไรสักอย่าง ‘รองเท้า’ เธอต้องสวมรองเท้า ใช่! เพราะเธอยังไม่ได้สวมมัน อยาก
