ผมกินแห้ว
1018 คำ
ตอนที่ 3
บรรยากาศเริ่มอึดอัดเล็กน้อย ไทรู้สึกเหมือนถูกจับตามองจากหลายทิศทาง โดยเฉพาะแพรไหมที่เพิ่งเดินเข้ามาพร้อมกับมิ้นท์
“พี่ไท เติมไวน์หน่อยไหมคะ?” แพรไหมเติมไวน์ที่แก้วของสามีเสร็จก็หันมาถามเพื่อนของสามี รอยยิ้มของแพรไหมนั้นเย็นวาบไปถึงสันหลังของไท
“เอ่อ… ขอบคุณครับไหม พอดีกว่าผมดื่มไม่ค่อยเก่ง หมดแก้วนี้เห็นที่จะต้องกลับแล้วครับ” เขาตอบเสียงแผ่วลงอย่างเห็นได้ชัด
ตลอดช่วงเวลาที่เหลือ ไทพยายามชวนชมพู่คุยอีกเล็กน้อย แต่ชมพู่ก็ตอบอย่างรักษาระยะห่าง และมักจะหันไปคุยกับแพรไหมหรือมิ้นท์อยู่เสมอ ดินได้แต่หัวเราะคิกคักกับท่าทางของไทที่ดูเหมือนจะไปไม่เป็น
“พี่ไทเราท่าทางจะโดนของดีเข้าให้แล้ว” ดินกระซิบข้างหูกรกฎที่นั่งหันหลังติดกับเก้าอี้ของเขา กรกฎยิ้มขำ ๆก่อนจะกระซิบตอบหนุ่มรุ่นน้อง
“ก็บอกแล้วว่ายัยชมเนี่ยเค้าเพื่อนสนิทแพร ถ้าไม่อยากขาดอิสรภาพแบบพี่ละก็ อย่าไปยุ่งกับเธอเด็ดขาด แค่ยังไม่ทันจีบพี่ไทก็หงอซะแล้ว”
“แอบกระซิบอะไรกันค่ะ” แพรไหมรีบถามสามี
“อ๋อ ปะเปล่าน่ะคุณ ก็เรื่องงานนั่นแหละ” กรรีบบอกภรรยา
เมื่อเวลาล่วงเลยไป ทุกคนเริ่มทยอยกันกลับ ไทเดินออกมาจากร้านด้วยสีหน้าเซ็ง ๆ
“เอาน้ำใบบัวบก ไปกินแก้ช้ำก่อนมั้ยครับพี่…” ดินรีบบอกกับไทอย่างขำๆ ในขณะที่แพรไหมและชมพู่ยืนกอดลากันที่หน้าร้าน แพรไหมกระซิบกับชมพู่ด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยชัยชนะที่เพื่อนไม่ยอมใจอ่อนง่าย ๆ ให้กับเพื่อนของสามีเธอ
“ฉันกลับก่อนนะ” ชมพู่ยิ้มขำ ก่อนที่มิ้นจะรีบบอกเพื่อน
“แกน่ะ ก็ควรมีลูกให้คุณกร เค้าได้แล้วนะ เค้าจะได้เลิกเจ้าชู้ แต่เอ๊ะ!..เค้าก็เลิกไปนานแล้วนี่ แกยังห่วงอะไรอีกล่ะ” มิ้นท์บอกกับเพื่อนสนิท
ภายใต้แสงไฟสลัวหน้าร้าน ราวกับว่าค่ำคืนแห่งการเฉลิมฉลองนี้ ได้กลายเป็นจุดเริ่มต้นของเกมบางอย่างที่เขายังไม่เข้าใจกฎเกณฑ์เลยสักนิด กรกฎเดินมาโอบไหล่แพรไหม สองสาวเพื่อนซี้มองหน้ากันด้วยรอยยิ้มที่มีความลับซ่อนอยู่ ก่อนจะเดินจากไปขึ้นรถ ทิ้งให้ไทยืนงงอยู่กับความรู้สึกที่ไปไม่เป็นของตัวเองข้าง ๆ ดินหนุ่มรุ่นน้อง
พอกลับมาถึงคอนโดมิเนียมหรู แสงไฟนวลจากโคมไฟส่องสว่างบนโต๊ะข้างโซฟา แพรไหมนั่งเอนหลัง พลิกดูรูปถ่ายจากงานเลี้ยงฉลองครบรอบแต่งงานในโทรศัพท์มือถืออย่างเพลิดเพลิน รอยยิ้มบาง ๆ แต้มบนใบหน้าสวยหวานของเธอ
กรกฎเดินเข้ามาใกล้ สวมกอดภรรยาจากด้านหลังอย่างแผ่วเบา ซบใบหน้าคมสันลงบนกลุ่มผมนุ่มของเธอ
“แพรจ๋า...คืนนี้ขอผมนะ” เขากระซิบเสียงพร่า ภรรยาสาววางโทรศัพท์ลง ก่อนจะหันมาสบตากับสามี รอยยิ้มของเธอเจือไปด้วยความเหนื่อยหน่าย
“แต่คืนนี้มันดึกแล้วนะคะ แพรว่ารีบนอนกันเถอะ” เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนแรง
กรกฎคลายอ้อมกอดเล็กน้อย มองหน้าภรรยาด้วยความผิดหวัง
“คุณนั่งดูรูปเพื่อนๆ ของคุณอยู่ได้ตั้งนาน พอผมพูดเรื่องนี้คุณก็ชวนผมนอน”
“ก็วันนี้แพรเหนื่อยจริง ๆ นี่คะ งานที่บริษัทก็เยอะ เอาไว้วันหลังไม่ได้เหรอคะ” แพรไหมหยุดพูดกลางคัน เลี่ยงที่จะสบตากับสามี ความอึดอัดเริ่มก่อตัวขึ้นในห้อง กรกฎถอนหายใจออกมาเบา ๆ
“แพรแต่นี่มันจะก็หลายเดือนมาแล้วนะ คุณก็รู้ว่าผมมีความต้องการมากแค่ไหน?”
“แพรบอกคุณแล้วไงคะว่า...แพรเหนื่อย ๆ ” แพรไหมเริ่มมีน้ำเสียงหงุดหงิด
“เหนื่อย…คุณเหนื่อยทุกครั้งที่ผมต้องการเลยนะ!” กรกฎเริ่มควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ น้ำเสียงของเขาเริ่มดังขึ้น
“คืนนี้ฉันยังไม่พร้อม ถุงยางคุณหมดไม่ใช่เหรอ” แพรไหมนอนหันหลังให้เขาหลังจากพูดจบ
“เวลาที่เรามีอะไรกัน คุณก็ให้ผมใส่แต่ถุงยางป้องกันตลอด แล้วไอ้เรื่อง… เรื่องที่คุณไม่เคยทำให้ผมเลยสักครั้ง มันคืออะไรกันไหม? ผมเป็นสามีคุณนะ!” ความน้อยใจและความไม่พอใจที่สะสมมานานปะทุออกมา
แพรไหมลุกขึ้นยืนเผชิญหน้ากับสามี ดวงตาคู่สวยเริ่มมีน้ำตาคลอ
“แล้วคุณอยากให้ฉันทำยังไงคะ? ฉันไม่พร้อม! คุณก็จะเอาให้ได้งั้นเหรอ! แล้วคุณก็รู้ว่า” เธอหยุดพูดอีกครั้ง กลืนก้อนสะอื้นลงคอ
“คุณไม่อยากมีลูกใช่ไหมล่ะ?” กรกฎถามเสียงแข็งกร้าว
“วันหลังถ้าไม่อยากมีลูกนัก ทำไมไม่หัดกินยาคุมบ้างล่ะ! ทำไมต้องให้ผมเป็นคนป้องกันอยู่ฝ่ายเดียว!”
“แต่เรื่องนี้เราตกลงกันแล้วนะ ที่แพรไม่กินยาคุมก็เพราะมันจะอ้วน แล้วก็เป็นฝ้า” แพรไหมเสียงสั่น น้ำตาไหลอาบแก้ม
“คุณมันไม่เคยเข้าใจความรู้สึกของแพรเลย!”
“แล้วคุณเคยเข้าใจความรู้สึกของผมบ้างไหมไหม? ผมเป็นผู้ชายนะ! ผมก็มีความต้องการเหมือนกัน!” กรกฎตะคอกเสียงดัง ความโกรธและความน้อยใจถาโถมเข้าใส่กันและกัน บรรยากาศในห้องนอนอบอวลไปด้วยความตึงเครียดและความขุ่นเคือง คำพูดที่บาดลึกราวกับมีดกรีดหัวใจถูกปล่อยออกมาจากทั้งสองฝ่ายอย่างไม่ยั้ง ความสัมพันธ์ที่เคยหวานชื่นเริ่มสั่นคลอนอย่างหนักหน่วง จากความเหนื่อยล้ากลายเป็นความขัดแย้ง และจากความขัดแย้งก็ลุกลามกลายเป็นสงครามเย็นที่พร้อมจะปะทุขึ้นได้ทุกเมื่อ กรกฎออกมานอนด้านนอกทิ้งภรรยาให้นอนคนเดียวบนเตียงเพราะไม่อยากทะเลาะด้วย
- ผู้เขียน
