โปรเจกต์ลับฉบับเด็กฝึกงาน

หน้าที่...และความรู้สึก

ตอนที่ 11

“กรค่ะ… งั้นคืนนี้หลังเลิกงานขากลับ คุณไปส่งแซนดี้ที่คอนโดหน่อยได้ไหมคะ? เผื่อแซนดี้ดื่มไปเยอะแล้วขับรถกลับไม่ไหว” เธอถามด้วยน้ำเสียงออดอ้อน ราวกับลูกแมวกำลังอ้อนเจ้าของ ดวงตาคู่สวยฉ่ำหวานจับจ้องเขาอย่างไม่ละสายตา ราวกับสะกดให้เขาตอบตกลง

กรกฎชะงักไปเล็กน้อย เขาเหลือบมองไปยังตังตังที่นั่งดื่มน้ำเปล่าเงียบๆ กับกลุ่มเพื่อนนักศึกษาของเธอ ใบหน้าสวยหวานนั้นดูเศร้าสร้อยอย่างบอกไม่ถูก ราวกับดอกไม้ที่กำลังจะเหี่ยวเฉา ก่อนจะหันกลับมาสบตากับแซนดี้อีกครั้ง

“ผมต้องขอโทษด้วยครับ แซนดี้ คืนนี้หลังจากแวะไปส่งคุณแล้ว… ผมคงต้องรีบกลับบ้านครับ พอดีภรรยาผมไม่สบาย” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่พยายามให้ดูหนักแน่นและเป็นห่วงภรรยาเป็นพิเศษ ราวกับจงใจให้ชมพู่ที่เพิ่งเดินเข้ามาทักทายทีมงานได้ยินคำพูดของเขาอย่างชัดเจน

“หว้า!!..เสียดายจังเลยนะคะ” แซนดี้ทำหน้าผิดหวังเล็กน้อย ราวกับลูกโป่งที่ถูกปล่อยลม แต่ก็รีบเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มเย้ายวนในทันที

“แต่ก็ไม่เป็นไรค่ะ เอาไว้โอกาสหน้าก็ได้ เผื่อว่าบางที… เราอาจ…” เธอเอ่ยเสียงกระซิบแผ่วเบา ดวงตาคู่สวยฉ่ำหวานจับจ้องอยู่ที่กรกฎอย่างเปิดเผย ขณะเดียวกัน นิ้วเรียวสวยของเธอก็ลูบไล้เบาๆ ที่ต้นขาของเขาอย่างจงใจ เป็นสัมผัสที่แสนจะยั่วยวนแต่ก็แอบซ่อนไว้ ไม่ให้ใครสังเกตเห็น ก่อนจะส่งรอยยิ้มหวานเยิ้มเป็นการส่งสัญญาณอีกครั้ง ทิ้งให้กรกฎนั่งนิ่งอยู่กับความรู้สึกที่ปั่นป่วนว้าวุ่นอยู่ในอก

ตลอดเวลาที่อยู่ในงานเลี้ยง ตังตังนั่งดื่มน้ำเปล่าเงียบ ๆ คอยสังเกตการณ์อยู่ห่าง ๆ หัวใจดวงน้อยบีบรัดแน่นเมื่อเห็นทุกการกระทำที่สนิทสนมเกินงามของแซนดี้ที่มีต่อกรกฎ และสังเกตเห็นความพยายามอย่างชัดเจนในการหลีกเลี่ยงของเขา ความรู้สึกสับสนและผิดหวังถาโถมเข้ามาในใจของตังตัง ราวกับพายุที่กำลังก่อตัว เธอรู้ดีว่าสิ่งที่เธอเห็นนั้นหมายความว่าอย่างไร

คำสั่งของแพรไหมก้องอยู่ในหู ราวกับเสียงกระซิบจากยมทูต แต่ภาพที่เห็นกลับทำให้เธอรู้สึกหนักอึ้งจนพูดไม่ออก ความคิดมากมายตีกันอยู่ในหัว เธอควรจะบอกความจริงกับแพรไหม และการบอกความจริงจะทำให้เจ้านายของเธอต้องเดือดร้อนมากแค่ไหน? หรือเธอควรจะเก็บความลับนี้ไว้ต่อไป?

กรกฎเองก็เริ่มรู้สึกถึงสายตาที่จับจ้องมาเป็นระยะจากกลุ่มน้อง ๆ ฝึกงาน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ตังตัง เด็กฝึกงานที่มาช่วยงานในทีมของเขา แววตาคู่สวยของเธอมักจะฉายความรู้สึกบางอย่างออกมาอย่างชัดเจน... เขาคาดเดาเอาเองว่าเธออาจจะกำลังให้ความสนใจในตัว แซนดี้ ดารานางแบบชื่อดังที่มาร่วมงานในวันนี้

ด้วยความรู้สึกผิดชอบชั่วดีบางอย่างที่เริ่มกัดกินหัวใจ และอาจจะเป็นเพราะเขาสังเกตเห็นสายตาที่จับจ้องมาของตังตัง กรกฎจึงพยายามรักษาระยะห่างจากแซนดี้มากขึ้น เขาตอบบทสนทนาของนางแบบสาวอย่างสุภาพและเป็นทางการ โดยไม่ได้แสดงท่าทีสนิทสนมเกินความจำเป็นเหมือนช่วงแรก

“ต้องขอโทษด้วยนะครับคุณแซนดี้ ผมเกรงว่าจะต้องรีบกลับจริงๆ ครับ” เขาเอ่ยเสียงหนักแน่น

แต่แซนดี้ก็ไม่ใช่ผู้หญิงที่จะยอมแพ้อะไรง่าย ๆ เธอเป็นดารานางแบบระดับแนวหน้า ย่อมมีไหวพริบในการยั่วยวนและดึงดูดผู้ชายที่เธอหมายตา และกรกฎก็เป็นหนึ่งในเป้าหมายนั้นของเธอ ดาราสาวรับรู้ได้ถึงเสน่ห์ที่ซ่อนอยู่ภายใต้ท่าทีสุขุมของเขา และความท้าทายในการพิชิตใจ “เสือผู้หญิง” อย่างกรกฎ กลับกลายเป็นแรงกระตุ้นให้เธอต้องการเขามากขึ้น

“ไม่เป็นไรค่ะคุณกร ไว้โอกาสหน้าแซนดี้จะชวนไปทานข้าวเป็นการส่วนตัวนะคะ” เธอกระซิบเสียงหวาน ยิ้มเยาะอย่างมั่นใจ

เมื่อบรรยากาศในบาร์เริ่มเป็นใจ ผู้คนเริ่มทยอยกลับกันไป กรกฎจึงหันไปบอกกับ ชุติมนต์ เลขานุการสาวสวยของเขา

“คุณชุ ผมรบกวนคุณไปส่งน้อง ๆ ฝึกงานที่หอพักหน่อยนะ พอดีผมต้องรีบกลับ” ชุติมนต์พยักหน้ารับคำอย่างเต็มใจ หันไปเรียกตังตังและเพื่อน ๆ ของเธอ

“น้อง ๆ คะ จะกลับพร้อมพี่เลยมั้ย เดี๋ยวพี่ไปส่ง” ตังตังไม่มีทางเลือกอื่น เธอจำใจต้องลุกขึ้นตามชุติมนต์ไปอย่างเงียบ ๆ ความรู้สึกผิดหวังและน้อยใจตีตื้นขึ้นมาในอกจนพูดไม่ออก ความคิดมากมายวิ่งวนอยู่ในหัวใจดวงน้อยที่กำลังสับสนและเจ็บปวด