“ข้าคือแม่มดเบลล่า ข้าได้รับบัญชาจากราชาพ่อมด ให้นำอัญมณีแห่งราตรีกลับคืน พวกเจ้าไม่ใช่ผู้ที่ราชาพ่อมดประสงค์ให้ครอบครองอัญมณี เจ้าแย่งชิงมันมาจากเจ้าของ”
พลังของอัญมณีวิเศษทั้งสาม ทำให้แม่มดสาวมีพลังเวทย์เพิ่มขึ้นมหาศาล นางมีความเชื่อมั่นว่าสามารถจัดการกับแวมไพร์ทั้งสองตนได้อย่างง่ายดาย พวกมันทั้งสองเป็นอมนุษย์โหดเหี้ยมไม่แพ้ไมราที่นางเพิ่งกำจัดไป
“เจ้าเป็นแม่มด ฮึ นึกหรือว่าเจ้าจะทำอะไรพวกข้าได้”
อูนีสไม่มีท่าทางหวั่นเกรงแม่มดสาวเลย เขาตั้งท่าเตรียมต่อสู้กับผู้บุกรุก
“นายหญิง ข้าเคยรู้มาว่าพวกแวมไพร์มันแพ้แสงแดด”
ชาครีย์กระซิบบอกผู้เป็นนาย ความรู้ดั้งเดิมสมัยยังเป็นนักพรตชาครีย์ค่อยๆ คืนกลับมาในสมองของเขา พร้อมความทรงจำเดิม ชายหนุ่มยังคงเก็บงำไว้ไม่ได้บอกแม่มดสาว
“ข้ารู้ ข้าถึงได้ไปยังนครเมฆา เพื่อนำอัญมณีแห่งแสงสว่างมาก่อนยังไงล่ะ”
เบลล่ายกคฑาขึ้นเหนือศีรษะ ร่ายเวทย์เรียกอำน
