“เจ้าคนวิปริต เจ้ามัวเมาในกามตัณหา จนวางแก้วมณีแสนวิเศษทิ้งไว้ ราวของไร้ค่า”
เบลล่ายิ้มหยัน ยกคฑาชูให้อีกฝ่ายดูอัญมณีแห่งแสงสว่างที่ติดไว้บนคฑา นางมองหน้าไมราด้วยสายตาเกลียดชัง
“วันนี้ข้าจะให้เจ้าชดใช้กรรม ที่ทำกับมนุษย์ผู้หญิงนางนั้น เจ้าสมควรตาย”
“นางมนุษย์ชั่ว นึกหรือว่าจะทำอะไรข้าได้”
ไมราไม่เกรงกลัว แม้จะไม่มีอัญมณีวิเศษ แต่พลังเวทย์ของเขาก็กล้าแกร่งไม่แพ้กัน
“ข้าไม่ใช่มนุษย์ ข้าคือแม่มด ข้าได้รับบัญชาจากราชาพ่อมดให้นำอัญมณีกลับคืน เจ้าแย่งชิงมันมาจากเจ้าของเดิม เจ้าต้องถูกลงทัณฑ์”
เปรี๊ยง เปรี๊ยง เปรี๊ยง !!!
เบลล่ายกคฑาขึ้น ปล่อยพลังเข้าใส่ไมรา อีกฝ่ายกระโดดหลบได้ทัน แสงจากคฑากระทบผนักแตกเปรื่องจนทะลุ
“ตายเสียเถอะนางแม่มด”
มารัสหยิบมีดมากวัดแกว่งหมายจะแทงแม่มดสาวให้ตาย แต่ชาครีย์ได้เข้ามาขัดขวางไว้
“ข้าไม่ยอมให้เจ้าทำร้ายนายหญิงของข้าเด็ดขาด ตายเสียเถอะไอ้นกชั่ว”
ชาครีย
