ทิชา......
เธอมองดูเวลาแล้วเริ่มรู้สึกว่าพี่เจ้านายกับน้องเจ้าคุณหายกันไปนานมากนี่ก็เกือบจะครึ่งชั่วโมงแล้วทั้งสองคนยังไม่กลับเข้ามาอีกจนเธอเริ่มเป็นห่วงไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเธอพยายามมองหาก็ไม่เห็นวี่แววจะกลับมากันสักที
"แม่คะคุณลุงคุณป้าคะเดี๋ยวทิชามานะคะ"
"จะไปไหนล่ะลูก" แม่หันมาถามขณะที่ท่านกำลังป้อนข้าวให้น้องนิชา
"เอ่อทิชาว่าจะไปตามพี่เจ้านายกับน้องเจ้าคุณน่ะค่ะไม่รู้ไปทำไมนานขนาดนี้ทิชาเป็นห่วงลูกค่ะ"
"ไม่มีอะไรหรอกมั้งจ๊ะตานายคงจะพาลูก..อะ เอ่อพาน้องเจ้าคุณไปเดินดูอะไรต่อมิอะไรในห้างนี้แล่ะมั้งเดี๋ยวก็คงมากัน" ป้าอนงค์พยายามพูดเพื่อให้เธอสบายใจ
"แต่ว่า..."
"แม่ว่าทิชาห่วงลูกเกินไปแล้วนะปล่อยให้ตานายได้มีเวลาอยู่กับน้องคุณบ้างเถอะไหนๆ เค้าก็เป็น..." แล้วเสียงของแม่ก็เบาลงและเงียบในที่สุดเนื่องจากตอนนี้น้องนิชากำลังมองพวกเราทุกคนคุยกันอยู่ถึงแม้ว่าแกจะอายุแค่สามขวบครึ่งแต่แกก
