วันเสาร์ที่สดใส ฉันใช้มือควานตัวออสติน แต่กลับว่างเปล่าฉันจึงลืมตาขึ้นมองบนเตียงกลับไม่มีเขาอยู่ ฉันจึงสวมใส่ชุดคลุมผ้าซาตินสีน้ำตาลอ่อนที่อยู่ข้างเตียงตั้งแต่เมื่อคืน
ฉันก้าวเดินเข้าไปในห้องน้ำ เดินมาตรงกระจกใสถอดชุดคลุมผ้าซาตินออกจากร่างกายลงมากองที่พื้น มองท้องตัวเอง แล้วร้อง ‘ว้าว’ ท้องของฉันใหญ่ขึ้นมากเลยนี่ ตอนนี้มันก็จะสิบห้าสัปดาห์แล้วสินะ ฉันอยากเห็นตัวน้อยไวๆ จัง จะหน้าเหมือนเขาหรือเหมือนฉันกันนะ
ฉันทอดสายตามองออสตินผ่านกระจกใส เขาสวมใส่เสื้อวอร์ม และกางเกงวอร์มสีดำ เขากำลังเดินเข้าห้องน้ำตรงมาหาฉัน มายืนตรงข้างหลังฉัน
"อรุณสวัสดิ์ครับ" ออสตินเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม
"อรุณสวัสดิ์ค่ะ"
"ตื่นนานแล้วหรือยังครับ"
"พึ่งตื่นค่ะ" ฉันเอ่ยบอก เขาจึงเดินไปที่ที่ตะกร้าเปลื้องเสื้อผ้าตัวเองออกจนหมด โยนใส่ตะกล้าทันที
"อาบน้ำ แล้วลงไปกินกัน" เขาเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้มกว้าง มันส่งผลกับร่างของฉันโดยต
