ตอนที่ 2 แบรนด์แอมบาสเดอร์
1469 คำ
ฉันก้าวเดินไปยังห้องน้ำหรือเรียกว่าเดินเร็ว ที่เดินเร็วเช่นนี้ เพราะอั้นมาตั้งนานแล้ว ตั้งแต่เริ่มทานอาหาร เมื่อฉันเห็นป้ายห้องน้ำไม่ไกลจึงรีบเดินเร็วขึ้น ทว่าฉันชนกับอะไรบางอย่าง...
"ขอโทษค่ะ" ฉันพูดขึ้นด้วยความรีบร้อน แต่ฉันเงยหน้าขึ้นมองด้วยความตกตะลึง ผู้ชายนี่ หล่อมากด้วยใส่สูทผูกเนกไทดูเขาน่าจะสูง 185 หุ่นของเขานายแบบเลยนะเนี่ย เขาหล่อมาก หล่อแบบที่ฉันแทบหยุดหายใจ คนอะไรหล่ออย่างกับเทพบุตร ไม่ทันที่ฉันจะคิดอะไรต่อ ชายผู้นี้กลับพูดขึ้นทันที
"ไม่เป็นอะไร" เขาเอ่ยบอก ฉันต้องรีบไปจากตรงนี้ให้เร็วที่สุด ฉันเดินเข้าห้องน้ำไปทันที
"อลิซเธอไปนอนมาหรือ" ลูเซียกระซิบที่ข้างหูฉัน ตอนที่ฉันนั่งลงบนแล้ว
"ไปเข้าห้องน้ำนานหน่อย" ฉันเอ่ยบอกลูเซีย แต่ไม่ได้บอกทั้งหมดว่าไปเจอชายหนุ่มรูปงามมา
ทันใดนั้นชายชุดดำใส่สูทเต็มยศดึงดูดสายตาของพวกเราให้หันไปมอง ฉันคิดว่าเขาเป็นบอดี้การ์ดของแมรี่ที่เดินเข้ามา...ฉันคิดว่านะ
"คุณหนูครับ...นายท่านมาครับ" บอดี้การ์ดเอ่ยบอกเธอด้วยความเคารพ
"ฉันรู้แล้ว" แมรี่เอ่ยบอกเขาด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย
"ขออนุญาตนะคะ" แมรี่บอกฉันและลูซี่ แมรี่เธอเอาไอโฟนใหม่ล่าสุดขึ้นมาพร้อมกดโทรออก
"ฮาโหล...พี่ชายมาหาหน่อยที่ร้าน มา เยส ปีโซ" แมรี่กล่าวจบ แล้ววางสาย
"เดี๋ยวพี่ชายฉันมารอสักครู่นะคะ เผื่อคราวหน้าได้ร่วมงานกัน เขาบอกว่าจะเปิดตัวโรงแรมใหม่เร็วๆ นี้" แมรี่เอ่ยบอก ทันใดนั้นมีชายหนุ่มเดินเข้ามาที่โต๊ะของพวกเรา ฉันจำได้ดีเขาคือใคร แต่คิดได้ว่า...
ซวยอลิซเอ่ย...คนที่ฉันชนเมื่อกี้ เขาเป็นเจ้าของ ของที่นี่
"นี้คือ...พี่ชายของฉัน ออสติน เวลล์ ส่วนนี่ มิสอลิซาเบธ ปาร์คเกอร์ นางแบบที่มาถ่ายในวันนี้ และอีกคนมิสลูซี่ คามาร่า" แมรี่เอ่ยแนะนำฉันให้เขาฟัง ฉันกับลูเซียจึงลุกขึ้นทันที แต่ความจริงแล้ว ฉันอยากจะแทรกแผ่นดินหนีจริงๆ
"นั่งลงค่ะ" แมรี่เอ่ยบอกพวกเรา ฉัน ลูเซีย แมรี่ และเขา นั่งลงบนเก้าอี้ทันที
"วันนี้ยังไม่เห็นภาพเลยส่งมาให้ดูหน่อย" เขาเอ่ยบอก แล้วมองใบหน้าฉัน ด้วยสายตาอันร้อนแรงของเขา จะแผดเผาฉันอยู่แล้ว ฉันจึงหลบสายตาเขาทันที
"พรุ่งนี้ได้ไหมที่ห้องประชุมช่วงบ่าย" แมรี่เอ่ยถามเขา
"โอเค" เขาเอ่ยบอกแมรี่ ขณะที่เขาหันไปได้แล้ว แล้วฉันจะมองเขา ทำไมเล่า
"พรุ่งนี้ลูซี่กับอลิซว่างไหมคะ" แมรี่เอ่ยถามฉันกับลูซี่
"ว่างค่ะ" ลูซี่บอกเธอ ถามฉันบ้างไหม
"บ่ายเจอกับนะคะ เดี๋ยวพรุ่งนี้โทรไปคอนเฟิร์มอีกทีนะคะ" แมรี่เอ่ยบอกพวกเรา
"ได้ค่ะ" ลูซี่เอ่ยบอกเธอ ฉันกินอย่างช้าๆ โอ๊ยจะมองอีกนานไหมคะ ออสตินฉันรู้สึกอยากครางชื่อเขาจัง
พอกินกันเสร็จเราก็เดินออกมาจากห้องอาหาร
"พี่ไปก่อนนะ พรุ่งนี้เจอกัน" บอกน้องมามองอะไรฉัน
"ค่ะ ไปก่อนนะคะ ลูซี่ อลิซ" เธอลาฉันและลูเซีย
"ค่ะ" ลูซี่บอกเธอ แล้วเธอก็เดินไป
"เรากลับกันเถอะฉันง่วงแล้วอยากฝันถึงออสติน" เธอบอกฉัน ขณะฉันเดินขึ้นคอนโด ส่วนลูเซียเธอยืนตรงหน้าฉัน
"ค่ะ มิสลูเซีย ผู้แสนสวย" ฉันยิ้มให้เธอ
"ไปได้แล้ว" ลูซี่บอกฉัน ฉันก็เดินขึ้นไปบนคอนโด แต่ทำไมฉันรู้สึกได้ว่ามีคนมองฉันอยู่ตลอดเวลา พอหันกลับไปมอง กลับไม่เห็นใครเลยที่เดินตามฉันขึ้นมา
ฉันเดินเข้ามาในห้อง ฉันจึงรีบไปที่โน๊ตบุ๊ค และเปิดฝาขึ้นขึ้นมา เข้าไปที่ Google ค้นหาชื่อ ออสติน เวลล์ แล้วมันก็ปรากฏขึ้นมาตามชื่อและรูปเขา เปิดเข้าไปดูแต่ละเว็บเห็นความสำเร็จของเขา แต่ไม่มีประวัติเกี่ยวกับเขาเลย คนดังความลับเยอะหรือเปล่า อลิซเธอเลิกยุ่งกับชีวิตเขาแล้วนอนดีกว่า
เช้าที่สดใสในกรุงลอนดอนเมืองหลวงของสหราชอาณาจักรหรืออังกฤษ ลูเซียขับรถพาฉันมายังสำนักงานใหญ่ของ บริษัท เวลล์โฮลดิ่งมาร์เก็ตติ้งอินเตอร์เนชั่นเนล จำกัด ฉันทอดสายตามองตึกสูงตระหง่าน มันมีความสูงถึงยี่สิบเก้าชั้น ด้านนอกตึกทาด้วยสีขาว พอได้ก้าวเดินมาด้านในนั้นอย่างกับคนละโลก ภายในตบแต่งสไตล์คลาสสิก มันช่างใหญ่โตมโหฬารและกว้างขวาง ฉันกับลูเซียก้าวเดินมาที่ประชาสัมพันธ์ และเอ่ยกับพนักงานหน้าประชาสัมพันธ์
"สวัสดีค่ะ ดิฉัน ลูเซีย คามาร่าค่ะ ขอพบ มิสแมรี่ เวลล์ที่นัดเอาไว้ค่ะ" ลูเซียเอ่ยบอกพนักงานต้อนรับ และส่งบัตรประจำตัวของเธอส่งให้พนักงาน พนักงาน จึงยืนมือมารับและเอาไปดู
"สักครู่นะคะ" พนักงานต้อนรับเอ่ยบอกลูเซียด้วยรอยยิ้ม แล้วพนักงานคนเดิมต่อโทรศัพท์ทันที
"มิสเวลล์ นัดของคุณมาถึงแล้วค่ะ" พนักงานวางสาย เธอจึงลุกขึ้น และเอ่ยบอกพวกเรา
"เชิญทางนี้ค่ะ"
พนักงานพาพวกเราขึ้นลิฟต์ไปยังชั้นยี่สิบเจ็ด เรายืนในลิฟต์เพียงแค่อึดใจประตูลิฟต์ก็เปิดออก พนักงานพาพวกเราไปยังห้องประชุมที่ดูกว้างขวาง และใหญ่โต มองเห็นโต๊ะยาวและเก้าอี้เรียงกันอย่างเป็นระเบียบทั้งซ้าย ขวา และตัวตรงกลางที่วางเรียงอยู่ในนั้นด้วย
"เชิญนั่งก่อนนะคะ เดี๋ยวครู่ท่านประธานจะเข้ามาพร้อมกับมิสซิสเวลล์ค่ะ" พนักงานเอ่ยบอกพวกเรา พนักงานคนเดิมจึงเดินออกไป ฉันและลูเซียจึงนั่งลง ไม่ช้าแม่บ้านเอาน้ำเปล่ากับกาแฟมาเสิร์ฟ
"สวัสดีค่ะ ลูเซียและอลิซ ดีใจที่คุณมา" แมรี่เดินมาหาฉัน ฉันกับลูซี่ลุกขึ้นยืนจับมือกับเธอ ทันใดนั้นบุรุษสุดเซ็กซี่ก็เดินเข้ามาจากประตูหน้า อย่างสง่างามหน้าจดจำที่สุด
"สวัสดีค่ะ มิสเตอร์เวลล์และมิสเวลล์" ลูเซียบอกพวกเขา แต่ทำไมเขาทอดสายตามองแต่ฉัน จนน่าแปลกใจ แต่ฉันต้องสงวนท่าทีไว้ ไม่ให้เขาจับได้ว่าฉันกำลังทอดสายตามองเขาอยู่ ฉันจึงเอ่ยสวัสดีพวกเขา
"สวัสดีค่ะ"
"เชิญนั่งครับ" ออสตินเอ่ยบอกพวกเรา เขานั่งหัวโต๊ะ แมรี่นั่งเยื้องด้านขวา ส่วนฉันนั่งเยื้องด้านซ้ายนั่งกับใกล้เขาด้วยส่วนลูเซียนั่งถัดจากฉัน ทันใดนั้นเจ้าหน้าที่ฉายโปรเจคเตอร์ให้ดูฉันในชุดว่ายน้ำสุดเซ็กซี่ กับหุ่นสะพรึงของฉัน ออสตินนั่งดูฉันอย่างตั้งใจมาก หรือฉันคิดไปเองนะ
"พี่ชายว่าไงคะ" แมรี่เอ่ยถามเขา เมื่อฉายหมดทุกรูป
"ก็โอเคนะ แล้วแต่เธอเลย แมรี่" เขาเอ่ยบอกกับแมรี่
"งั้นเมื่อเช้าเอาเข้าที่ประชุมเรื่องแบรนด์แอมบาสเดอร์คนใหม่ พี่ชายว่าไงคะ" แมรี่เอ่ยถามเขา ออสตินจึงหันมามองฉันด้วยสายตาแบบผู้มีอำนาจ แต่ทรงเสน่ห์ยิ่งนัก จนฉันแทบหยุดหายใจ
"มิสปาร์คเกอร์ ผมเสนอคุณเป็นแบรนด์แอมบาสเดอร์คนใหม่ แล้วมติเอกฉันท์ให้คุณแบรนด์แอมบาสเดอร์ของเรา คุณจะทำหน้าที่นี้ได้ไหม" ออสตินเอ่ยถามฉันกับลูเซีย ลูเซียทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้ ต้องรู้กันแน่ๆ เมื่อทุกคนเงียบออสติน จึงเอ่ยขึ้นอีกครั้ง
"เราให้ค่าจ้างในการถ่ายแบบห้าหมื่นปอนด์ ต่อหนึ่งครั้งเซ็นสัญญาหนึ่งปีและจะมีเงินเดือนให้เดือนละสองหมื่นปอนด์ ถ้าคุณอยากยกเลิก ต้องไม่เกินสามเดือนนับตั้งแต่เซ็นสัญญา"
"ถ้าไม่แน่ใจอ่านสัญญาก่อนก็ได้นะคะ แล้วพรุ่งนี้มาให้คำตอบก็ได้ค่ะ" แมรี่ยื่นเล่มสัญญาให้ฉัน
"ขอบคุณค่ะ" ฉันเอ่ยบอกเธอ
"ไม่มีอะไรแล้ว พี่ไปทำงานก่อนนะ" เขาเอ่ยบอกกับแมรี่ แล้วเขามองมา ที่ฉัน
"แล้วเจอกัน" แมรี่ตอบรับเขา เขาเดินออกไป
"ฉันขอไปทำความเข้าใจกับสัญญาก่อนนะคะพรุ่งนี้จะให้คำตอบค่ะ" ฉันเอ่ยบอกกับแมรี่
"ตกลงค่ะ ขอให้ได้ร่วมงานกันอีกนะคะ" แมรี่บอกฉันกับลูเซีย
"เช่นกันค่ะ" ฉันเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียยินดี เธอลุกขึ้นยืนพวกเราจึงลุกตาม แล้วออกจากห้องไป
- ผู้เขียน
