ตอนที่ 8 ออสตินอย่าปล่อยมือฉันนะ NC25+
1490 คำ
ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาในยามเช้าบนเตียงกว้างของเขา มองไปรอบห้องไม่เห็นออสติน เขาไปไหนนะ ไม่ทันได้คิดอะไรต่อ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาจากมือถือฉัน ฉันกดรับทันที เพราะรู้ว่าใครเป็นคนโทรมา
"หวัดดี...ลูเซียมีอะไรแต่เช้าเหรอ"
"วันนี้มีเดินแบบการกุศลที่โรงแรมเวลล์ ดามารู ตอนหนึ่งทุ่มจำไม่ได้เหรอ...แล้วนี่เธอ อยู่ไหนฉันอยู่หน้าห้องเธอมาเปิดด้วย"
บรรลัยแล้วไงละ....เอาไงดีว่ะ เมื่อวันก่อนเธอบอกฉัน แต่ฉันกลับลืมไปได้ไง
"อรุณสวัสดิ์" เสียงของออสตินเอ่ยแผ่วเบา เขาสวมกอดฉันจากด้านหลัง แล้วก็ใช้มือลูบไล้อกอวบอิ่มของฉันอย่างเป็นเจ้าของ มันทำให้ฉันครางแผ่วเบา
"เสียงใครอยู่กับผู้ชายเหรอเดี๋ยวนี้ไม่เบานะ เราเขาคือใครเหรอ"
ลูเซียเอ่ยถามฉันทันที ฉันจึงมองใบหน้าเขาที่ดันความเป็นชายใส่ตัวฉันอย่างใจเย็น มันทำให้ฉันสติเตลิดอย่างหวาดเสียว อีกทั้งออสตินจูบลงบนต้นคอของฉัน ทำให้ฉันต้องกัดริมฝีปากตัวเองด้วยความเสียว
"อืม...ฉันอยู่ข้างนอก....แค่นี้ก่อนนะ..บ่ายโมงเจอกัน" ฉันวางสายทันที ก่อนที่ลูเซียจะรู้ว่าเธออยู่กับใคร ฉันหันใบหน้ามาหาเขาทันที
"อืม...อย่าสิคะ...วันนี้ฉันมีงานที่โรงแรมเวลล์ ดามารู" ฉันเอ่ยบอกแผ่วเบาด้วยความเสียวสะท้านไปทั่วทั้งกาย เขาสอดความเป็นชายเข้าออกช้าๆ ขณะที่ฉันคล้อยตามไปกับเขาเสียแล้ว
"งานทุ่มหนึ่งทุ่ม....เดี๋ยวผมจะเรียกช่างแต่งหน้าทำผมมาให้" เขาพูดแผ่วเบา แล้วเขาจูบไล้คอระหงของฉัน
"อืม....นัดพี่ลูเซียไว้..." ฉันยังพูดไม่จบเขาก็สอดเข้าเต็มแรง จนฉันสะท้านไปทั้งตัว มือของฉันจับกับเก้ามินิบาร์ไว้แน่นกลัวที่จะทรุดลงพื้น
"ให้เธอไปเจอในงานเดี๋ยวผมบอกให้" เขาเอ่ยบอกฉันแผ่วเบา ขณะที่ลมหายใจของเขาติดขัดอยู่
"เดี๋ยวพี่ลูเซียรู้...ออสติน...อ้า..."
"อืม...เดี๋ยวค่อยคุยกัน...แน่นเหลือเกิน" เขาสอดเข้าไม่ยั้ง จนฉันยืนไม่อยู่ มือของเขาจับอกอวบอิ่ม และขยำแรงๆ
"อา..อือ..."
"อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊ะ...กริ๊ดดดดด....."
ฉันได้ปลดปล่อยมันออกมาจนหมด เขาดันความเป็นชายออกจากตัวฉัน จูบแก้มฉัน แล้วเดินไปที่ถังขยะถอดถุงยางออก แล้วโยนทิ้ง เสียดายน่ากินจัง....ฉันยังไม่เคยลองเลย ฉันนี่คอแห้งขึ้นมาเชียว เขายิ้มให้ฉันแล้วเดินไปที่ไอโฟนของเขา ฉันเหม่อมองรูปร่างเขาชั่งงดงามสามารถเป็นนายแบบได้เลยนะเนี่ย
"แมตต์โทรเรียก มารีน และมารูน่าให้เธอเอาชุดฟินนาเล่ในคืนนี้มาหาให้ที่บ้านด้วย" ออสตินวางสายทันที และต่อสายอีกครั้ง
"หวัดดีแมรี่เธอบอกลูเซียด้วยว่า พี่จะพาอลิซาเบธ ปาร์คเกอร์ไปที่งานเอง แค่นี้นะแล้วค่อยคุยกัน" เขาวางสาย
โลกต้องรู้แน่ว่าฉันอยู่กับเขา ถ้าถึงหูลูเซีย
"สบายใจได้แล้วนะ" เขาเอ่ยบอก เขาจึงเปิดขวดไวน์แดงใส่สองแก้ว
"แล้วถ้าคนอื่นรู้ว่าฉันอยู่กับคุณล่ะ"
"ไม่เห็นเป็นอะไรเลย ผมอยากอยู่กับคุณ" เขาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย แล้วเอาแก้วไวน์ส่งให้ฉัน
"คุณเป็นคนของสังคม และเป็นนักธุรกิจ ส่วนฉันเป็นแค่นางแบบ" ฉันกลัวคนจะนินทาเขาเสียๆ หายๆ เสื่อมเสียถึงตัวเขาด้วย
"กังวลไปทำไม...ในเมื่อเรื่องยังไม่เกิดขึ้น...และผมก็พอใจที่จะอยู่กับคุณ"
"แต่..." ฉันจะพูด
"เถียงผม...อยากโดนตีเหรอ..." เขายิ้ม...ไม่อย่ายิ้มแบบนี้เหมือนราชสีห์กำลังจะกินเหยื่อเลย
เมื่อวานแค่แส้หางม้ายังเสียวอยู่เลย
ทันใดนั้นเสียงไอโฟนดังขึ้น เขาเปิดเสียโฟนดังลั่น
"นัดของท่านมาถึงแล้วครับ" เขากดวางสาย
"ได้เวลาแปลงร่างเป็นเจ้าหญิงแล้ว" เขาบอกกับฉัน ฉันเดินไปเข้าห้องน้ำเพื่อใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อย
"เลิศมากค่ะ สวยสุดๆ " มารีนเอ่ยบอกฉัน เธอทำผมแต่งหน้าให้ฉัน แล้วเธอเก็บอุปกรณ์ ฉันจึงมองตัวเองในกระจก มารูน่า เอาชุดฟินนาเล่สีแดง เกาะอกเว้าอกกระโปรงบานยาว เอามาให้ฉันเข้าไปเปลี่ยน เขาเดินมาหลังฉัน ฉันเห็นเขาในกระจก เขาใส่ชุดทักซิโดโบแดง ตอนนี้เขาดูหล่อมากกว่าที่เป็นอยู่
"คุณสวยมาก" เขาเอ่ยบอกแล้วจูบเบาๆ ที่หัวไหลของฉัน
"ขอบคุณค่ะ"
"ไปกันเถอะ" เขาเอาแขนให้ฉันคล้อง ฉันจึงคล้องแขนของเขา
"เรื่องสัญญาละคะ"
"ค่อยอ่านแล้วกัน พร้อมเมื่อไหร่ค่อยมาบอกผม ว่าอยากทำไม่อยากทำอะไร คุณอ่านจบแล้วค่อยบอกผม"
ฉันเดินพร้อมกับเขามายังหน้าคฤหาสน์ของเขา ฉันเห็นรถออดี้สีดำประกบหน้าหลังลัมโบร์กีนีสีดำที่อยู่ตรงกลางแต่ไม่เห็นรถออดี้ของฉัน
"แล้วรถออดี้ของฉันละ....ที่คุณบอกไปเอาที่คอนโดฉัน" ฉันถาม
"ไปกับผม ไม่ต้องไปอีกคัน"
"แล้วถ้านักข่าวถามละคะ" ฉันถามเขาด้วยความเป็นกังวลในใจ
"ก็ไม่ต้องพูดหรืออยากให้โลกรู้ก็ได้นะ...ผมโอเค" เขายิ้ม ฉันจึงเงียบ แมตต์เปิดประตูรถให้ฉัน ฉันเข้าไปนั่ง เขาจับกระโปรงฉันที่ออกมานอกรถให้เข้าไปด้านในรถ ฉันจึงคาดเบลล์
"ขอบคุณค่ะ" ฉันบอกเขา แมตต์ปิดประตูรถให้ฉัน เขาเดินไปอีกฝั่งขับรถออกจากคฤหาสน์ ฉันเห็นนักข่าวรออยู่หน้าโรงแรมเต็มไปหมด
"ออสติน...ฉันไม่กล้าลงไป" ฉันบอกเขา
"นางแบบแนวหน้าต้องรับได้ทุกสถานการณ์ไม่ใช่หรือครับ" เขายิ้มจับมือเย็นฉ่ำของฉัน ฉันไม่เคยประหม่าเท่ากับวันนี้เลย
"คุณทำได้อย่าไปสนใจนักข่าวผมจะเดินข้างคุณเอง" เขาเอ่ยบอก
ฉันคิดว่านี่ละ จะกลายเป็นหน้าหนึ่งของหนังสือพิมพ์ทุกฉบับ นางแบบซูเปอร์สตาร์เป็นแฟนกับนักธุรกิจหนุ่มไฟแรงดีกรีของเขา เป็นเจ้าของอสังหาริมทรัพย์ที่รวยติดอันดับ Top 5 ของประเทศ ประเด็นก็คือฉันกลัวเขาจะเสื่อมเสีย ที่มาคบกับฉันที่เป็นเพียงแค่นางแบบ แต่เขาพยักหน้าให้แมมต์ปิดประตูรถให้เขา แมตต์เปิดประตูให้เขา เขาลงมานักข่าวมารายล้อมเขา เขาเดินมาแล้วเดินมาหาฉันใจเต้นตุบๆ เขาเปิดประตูรถให้ฉัน ฉันก็ต้องตามน้ำไป เขายืนมือจับมือฉัน ฉันยืนมือให้เขา ฉันลงจากรถ แมตต์กับบอดี้การ์ดอีกสิบคนเข้ามากันเขาและฉัน นักข่าวก็ถามทันทีไม่ต้องบอกก็รู้ว่าพวกเขาถามอะไร
"อลิซาเบธคบกับมิสเตอร์เวลล์นานหรือยังครับ" นักข่าวถามเขาและฉันเขาจับมือให้ฉันคล้องแขนเขา เขาพาฉันเดินบนพรมแดงขึ้นบันไดไป
"ไม่ต้องประหม่าทำตัวตามสบาย" เขาบอกฉันกำลังขึ้นบันได กระโปรงก็ยาวดีจังบวกกับสั้นสูงสี่นิ้วอีก เขาจับมือฉัน
"ออสตินอย่าปล่อยฉันนะ" ฉันเอ่ยบอกเขา
"ผมไม่ปล่อยคุณแน่นอน"
เราเดินเข้าไปในงานห้องบอลลูนขนาดใหญ่สามารถอยู่ได้เป็นพันคน ด้านในตบแต่งอย่างสวยงาม ฉันทอดสายตาเห็นแต่คนลูกผู้รากมากดีเดินทั่วงาน ทันใดนั้นพนักงานเดินมาหาฉันและเขา
"สวัสดีค่ะ...ท่านและมิสปาร์คเกอร์ เชิญห้องรองชุดก่อนค่ะ" พนักงานเอ่ยบอกฉัน
"ผมเข้าไปในงานก่อน แล้วเจอกัน" ออสตินเอ่ยบอกฉันปล่อยมือเขาแล้วเดินไปกับพนักงานเข้าไปยังห้องลอง VIP
"พระเจ้า เธอสวยมากอลิซ" ลูเซียบอกฉัน แล้วเธอเดินมาหาฉัน
"ขอบคุณค่ะ" ฉันบอกเธอ
"ไปไงมาไง...ถึงมากับมิสเตอร์เวลล์...เล่ามาเดี๋ยวนี้" เธอเค้นเอาความแล้ว
"ไม่มีอะไร ฉันเติมปากหน่อยนะ" ฉันเดินไปหน้ากระจก แล้วเอาลิปสติกสีแดงเพลิงทาริมฝีปาก
"แน่ใจแล้วใช่ไหม" ลูเซียถามขึ้นมา น้ำเสียงเป็นกังวล ฉันรู้ว่าเธอเป็นห่วงฉัน
"ลูเซียวางใจได้" ฉันบอกเธอ แล้วพนักงานเดินมา
"ขออนุญาตค่ะ" พนักงานบอก เธอเอากล่องเครื่องเพชรมาวางบนโต๊ะ แล้วเธอออกไป
ใครใจดีติดหัวใจ และคอมเม้นท์ให้ไรท์ด้วยนะจ๊ะ จะเป็นการสร้างกำลังใจให้ไรท์มากไรท์
กราบขอบพระคุณคนที่มาคอมเม้นท์ และกดหัวใจให้ไรท์ล่วงหน้า
- ผู้เขียน
