นิ้วเย็นเฉียบทว่าอ่อนนุ่มลากโดนเนื้อตัวในตอนที่เธอกำลังดูแลกัน นิรามขยับตัวเล็กน้อย ปล่อยให้คนที่กำลังเป็นเป้าหมายเช็ดตัวเขาและป้อนข้าวป้อนยา
ยิ่งตอนที่คนตัวเล็กแปะแผ่นเจลลดไข้บนหน้าผากให้อย่างใส่ใจ ตอนที่เธอโน้มตัวเข้ามาใกล้กัน นิรามวางมือแตะลงที่เอวคอดกิ่ว ขยับตัวเธอให้ติดแผ่วเจลได้ถนัดถนี่ยิ่งขึ้น
มีบ้างที่เราสองสบตากัน มันดันเป็นเขาเฉยเลยที่เผลอรู้สึกดี ออกจะดีมากด้วยซ้ำไป
“ปวดหัวไหมคะ”
“ครับ” แทบแยกไม่ออกแล้วว่าปวดหัวไหนมากกว่ากัน ระหว่างบนและล่าง ใบหน้าคมคายเอียงหลบเล็กน้อย แต่มันเป็นการสูดดมกลิ่นหอมจากกายเล็กมากกว่า
เขาไม่รู้ว่าเธอใช้แชมพูสระผมยี่ห้ออะไร ไหนจะครีมบำรุงผิวหน้าผิวกาย มันหอมไปหมด ยิ่งได้กลิ่นก็ยิ่งตาเบลอ
“งั้นนอนพักก่อนนะคะ ไว้อีกสี่ชั่วโมงถ้ายังไม่ดีขึ้นค่อยกินยาแก้ปวดอีกรอบ”
“แล้วหนูจะไปไหนคะ” คนถามมองตาละห้อย
“วันนี้หนูน่าจะไม่ได้ทำอะไรเลยค่ะ เลยจะออกไ
