ทั้งวันที่นาราและณมนออกเที่ยวในพื้นที่ที่ใกล้เคียงกับที่พัก ตอนแรกก็คิดว่าจะมีเวลาเป็นส่วนตัว แต่พอมีใครอีกคนคอยตามติดไม่ห่าง ทั้งที่พูดไปขนาดนั้นและคิดว่าเขาจะถอดใจและหนีกลับไปแล้ว แต่เธอแค่คิดไปเอง คินน์ไม่ยอมกลับ และยังเลือกที่จะพยายามในแบบของเขาต่อไป
“ถ่ายรูปไหมเดี๋ยวเราถ่ายให้” ณมนหันขวับกลับไปมองคนถาม ครั้งนี้คินน์อยู่ใกล้เธอมาก มากจนเรามองหน้ากันชัดขึ้น และเห็นชัดเจนว่าอีกฝ่ายยังทอดมองมาที่เธออย่างอาลัยอาวรณ์
“เดี๋ยวให้นาเป็นคนถ่าย”
“ถ่ายคู่กับนาไง เดี๋ยวเราถ่ายให้ เอาแบบให้คนโดดเด่นหรือเห็นวิวด้านหลังดี”
“เอาแบบเห็นวิว ถ่ายแล้วส่งมาให้ฉันนะ เดี๋ยวฉันคัดภาพเอง” นาราเข้ามาแทรก ในเมื่อแน่ใจแล้วว่าเพื่อนของเธอไม่ได้โอเคและพยายามที่จะตีตนออกหากในขณะที่อีกฝ่ายยังพยายามหาเรื่องเข้ามาคุย เธอจะไม่ยอมให้คินน์ใช้ข้ออ้างการส่งภาพให้ เข้าไปเป็นสะพานในการทอดหาอีกแล้ว
คินน์ส่งข้อความหาใน
