ตอนที่ 8 จูบได้ไหม
1074 คำ
"...หนูว่ามันต้องมีแบบนี้เยอะแน่ๆ เลยเฮีย ดีนะที่เฮียเจอตอขึ้นมาซะก่อนอ่ะ" นาราใส่อารมณ์ออกมาเต็มที่ นึกแล้วก็เคืองนะ คือเคืองมาก ทั้งที่เฮียเธอดูแลพนักงานทุกคนเป็นอย่างดี เงินเดือนไม่ใช่น้อยๆ ไหนจะโบนัสและสวัสดิการอื่นๆ อีก โดนไล่ออกแบบนั้นคือสมควรเลย
"เฮียฝากเราช่วยดูๆ ด้วยละกัน"
"ได้เลยค่ะ ทางรีสอร์ทไม่มีปัญหานะคะ ที่นี่พนักงานน่ารักกันทุกคน ดูแลและต้อนรับลูกค้าดีมากๆ เลย"
"ดีแล้ว เฮียว่าช่วงนี้เฮียน่าจะต้องเข้าพลูวิลล่าทุกวัน ไม่อยากให้เหตุการณ์แบบนี้มันเกิดขึ้น ถ้าไปบ่อยๆ จะได้ไม่มีใครกล้า"
"ดีค่ะ แล้วเฮียจะให้มนช่วยอะไรบ้างคะ แต่ห้ามใช้เพื่อนหนูหนักนะ" นารารีบออกตัวทันที ก็เป้าหมายจริงเพื่อนเธอแค่มาพักผ่อนเฉยๆ รายนี้น่ะ อยู่เฉยๆ ก็มีเงินใช้ไม่ต่างกัน บ้านของณมนเปิดร้านทอง มีสาขาทั้งใหญ่และย่อย เรียกได้ว่าเกิดมาบนกองเงินกองทองไม่ต่างกันเลย
"ไปช่วยเฮียที่พลูวิลล่าก่อนได้ไหมล่ะ เผื่อมีอะไรช่วยๆ กัน เฮียไม่ใช้งานเพื่อนเราหนักหรอกน่า"
"ให้มันจริงเถอะ มนโอเคไหมอ่ะ" หันไปถามเพื่อนรัก แค่เห็นสีหน้าของเพื่อนไม่ได้เศร้าหมอง ซ้ำยังยิ้มได้แบบนี้เธอก็สบายใจแล้ว
"โอเค ได้หมดเลย"
"ถ้ามนโอเคก็ตามนั้นเลยค่ะ ให้มนไปช่วยงานเฮียก่อน ในส่วนของตอนนี้ เริ่มเลยไหมล่ะ" คนถามยิ้มหวาน มือเรียวคว้าขวดไวน์เย็นเฉียบพลางมองสบตาทุกคนเพื่อถามความเห็น
"ตาเยิ้มขนาดนั้น ไม่ใช่จัดก่อนใครแล้วเหรอเราอ่ะ" เหมือนพี่ชายที่แสนดีจะรู้ทัน เขาไม่ได้มีปัญหาเรื่องนี้อยู่แล้ว ไวน์ที่บ้านก็มีพร้อม จะดื่มเพื่อผ่อนคลายหรือเพื่ออะไรก็ย่อมได้อยู่แล้ว
"รู้ทันตลอด แบบนี้หนูจัดต่อเลยละกัน"
"เครียดอะไรหรือเปล่าเราอ่ะ ไอ้ทายมาหาเฮียที่นี่ มันไม่เจอเฮียแต่มันเจอเธอนี่ อย่าบอกนะว่าวัดสกิลปากกันอีกอ่ะ"
"บอกเพื่อนเฮียเลิกมาที่นี่ตอนเฮียไม่อยู่ทีเถอะ ถ้าจะมีใครสักคนมานะ เรียกเฮียครามมาดีกว่า เอาเฮียทายไปเก็บไกลๆ เลยไป๊" นิรามยิ้มมุมปาก ทะเลาะกันได้ทุกครั้งจริงๆ อีกคนน่ะชอบแหย่ ทั้งที่รู้อยู่เต็มอกว่าอีกคนน่ะไม่ยอมใคร
"มา~" นารายิ้มหวาน หันไปหาเพื่อนรักพร้อมกับเสิร์ฟไวน์ถึงมือ
"เมาแล้วดูแลด้วยนะ"
"อยากเมา?"
"อยากทิ้งตัว ไม่อยากคิดเยอะ"
"มันโทรมา?" นิรามแอบมองคนทั้งคู่ที่กำลังคุยกัน คำว่ามันนี่หมายถึงใครไม่รู้ แต่ณมนยื่นโทรศัพท์ให้นารา พอนาราอ่านข้อความเท่านั้นแหละ ส่ายหน้าทันที
"ควรเลือกคนที่พร้อมจะมาหาเรามากกว่าขอให้เราไปหาค่ะ ต่อให้มันจะงานยุ่งแค่ไหน แต่ระดับความสำคัญมันจะไม่มีอะไรมาต้านไว้ได้เด็ดขาด
"ไม่ควรไปใช่ไหม" น้ำเสียงของคนถามหนักใจอย่างเห็นได้ชัด ก็ตอนที่คนคนนั้นและเธอยังเป็นคนที่พิเศษของกันและกัน รายนั้นเอาใจใส่และดูแลเป็นอย่างดีทุกอย่าง แค่รู้ว่ารถเสียเขาก็พร้อมที่จะไปรับและรีบตามช่างให้ ใส่ใจเวลาหิว ดูแลในตอนที่ไม่สบาย ถามว่าผูกพันไหมแน่นอนว่าผูกพันอยู่แล้ว
"หาใหม่ดีไหม อย่าทนอยู่ในความสัมพันธ์แบบนี้เลยแก มันสุขไม่สุดหรอก"
"บอกว่าไม่ไปแล้วแอบไปดูการใช้ชีวิตของเขาดีไหม"
"แล้วต้องการไปเห็นอะไร เห็นว่าเขาอยู่ได้ มีความสุขดีไหมที่ข้างกายไม่มีเธอ หรืออยากไปเห็นว่าเขาจะมีคนอื่นหรือเปล่าน่ะเหรอ ถ้ากำลังคิดแบบนั้น บอกเลยว่าควรหยุด ควรพอ ในความสัมพันธ์ที่ต้องเก็บทุกอย่างเอามาคิดมากมันไม่คู่ควรกับใครหรอก พอแล้ว ไม่ต้องคิดมาก ดื่มให้เมา เอาให้น็อก ที่เหลือเดี๋ยวฉันดูแลเอง"
คำพูดคำจาของน้องสาวกูคือดีฉิบหาย เป็นเพื่อนที่แสนดี เป็นที่ปรึกษาที่เลิศมาก ก็เกือบจะดีแหละ เกือบดีทุกอย่าง ถ้าไม่ติดที่ว่าคนที่น็อกเป็นคนแรกไม่ใช่คนที่อ้าแขนบอกว่าจะดูแลเพื่อนตอนเมา
"ยัยตัวแสบเอ๊ย!" นิรามยกมือขึ้นสางเส้นผมที่ตกลงมาปรกหน้าผากลวกๆ มองคนที่เมาจนพับ หลับกลางอากาศไปเป็นที่เรียบร้อย
"ยัยนาาา แล้วมาบอกว่าจะดูแลอ่า~" ดวงตาคมกริบตวัดขึ้นมองหน้าสวยๆ ของอีกคนอัตโนมัติ ณมนเองก็เมาไม่ต่างกัน เมาแล้วแก้มแดง ตาเยิ้ม รอยยิ้มนี่โคตรหวานเลย
"ยัยตัวแสบดูแลไม่ได้ แต่เฮียดูแลได้นะครับ"
"เมาแล้วอ้วก เฮียจะเช็ดอ้วกให้ไหม~" ก็ไม่เคยทำให้ใครซะด้วยสิ แต่ถ้าอ้อนเสียงหวานขนาดนี้ ยอมทำให้เป็นคนแรกก็ได้
"ได้ครับ"
"น่ารัก~" คนชมยิ้มกว้าง เธอพยายามจะหรี่ตามองหน้าเขา เขาที่จากตรงแรกนั่งค่อนข้างห่างเพราะมีนารานั่งคั่นกลาง ตอนนี้ไม่มีอะไรคั่นแล้ว เราใกล้กันแค่นิดเดียว
"ไหนบอกเมาแล้ววุ่นวายไง จะวุ่นวายตอนไหนครับ"
"ปกติเมาแล้ววุ่นวายเลย แต่พักหลังนาดุ เฮียรามดุเหมือนนาไหม~"
"ไม่ครับ เฮียไม่ดุเลย"
"น่ารักเกินไปแล้ว~"
"เราต่างหากล่ะที่น่ารักเกินไปแล้ว เป็นแบบนี้บ่อยๆ ไม่ดีนะ คนแถวนี้ห้ามใจไม่ได้"
"ถ้าห้ามไม่ได้แล้วเฮียจะทำอะไร จะดุไหม~"
"ไม่ดุ แต่จูบได้ไหม"
"อะไรนะคะ~"
"ขอจูบได้ไหม"
"หนูจูบคืนนะ"
"มีเอาคืนด้วยเหรอ" เออนะ นี่สินะที่เธอบอกเมาแล้ววุ่นวาย ซนจริงๆ ด้วย
"ใช่~ จูบมาจูบกลับ ไม่โกง"
"สัญญาครับว่าเฮียจะไม่โกง" และสัญญาเลยว่าถ้าได้ตอก จะตอกเธอแรงๆ
______________________
- ผู้เขียน
