ไอความเย็นจากบรรยากาศโดยรอบสาดกระทบเข้าหาร่างบอบบางจนมือเรียวต้องกระชับปมเสื้อกันหนาวไหมพรมสีขาวสะอาดสะอ้านเข้าหากันเพื่อให้ความรู้สึกที่อุ่นขึ้น
ตอนนี้เป็นเวลาเกือบห้าทุ่ม เธอง่วงมากแล้ว และเป็นเวลาที่เธอควรเข้านอนได้แล้ว แต่กลับเลือกที่จะมานั่งมองฟ้าหม่นในค่ำคืนที่ไม่มีแม้กระทั่งดวงดาวสักดวง
บ่อยครั้งที่ณมนก้มหน้ามองเวลาบนหน้าจอสมาร์ทโฟน วันนี้ทั้งวันเธอไม่ได้รับข้อความอะไรจากคนที่ก่อนหน้านี้เทียวส่งข้อความหาเธอราวกับคนที่กำลังทำคะแนนกับผู้หญิงที่แอบชอบ
ตอนแรกเธอเองก็คิดว่าเป็นแบบนั้น จนเขาได้เธอแล้ว ได้จนพอใจเขาก็เริ่มตีตนออกหาก แต่เขาเบื่อง่ายเกินไปหรือเปล่า มันเร็วเกินไปไหมที่จะทำแบบนี้ ยังไม่ครบยี่สิบสี่ชั่วโมงด้วยซ้ำ ก่อนหน้าที่เรายังกกกอด สัมผัสกันและกัน และเป็นตัวของเขาด้วยซ้ำที่ไม่คิดจะปล่อยเธอ
เขาต้องการอะไรก็แค่บอกเธอ เธอไม่คิดจะบังคับจิตใจหรือบงการใครอยู่แล้ว แค่อยากรู้
