ช่วยหวานนะคะ
1264 คำ
ลูคัสสั่งเครื่องดื่มสองแก้วก่อนจะขยับไปนั่งใกล้ๆ แล้วส่งแก้วเครื่องดื่มให้เธอ
“ของฉันเหรอคะ”
“อือ ฉันเลี้ยง”
“ขอบคุณค่ะ ปกติเวลาเจอผู้หญิงมาเที่ยวคนเดียวคุณก็จะทำแบบนี้เหรอคะ” หญิงสาวถามอย่างไม่ไว้ใจเพราะดูแล้วผู้ชายคนนี้มีท่าทางแปลกๆ เขาเอาแต่จ้องหน้าจนเธอรู้สึกประหม่า
“ไม่หรอกฉันไม่ค่อยสั่งเครื่องดื่มให้ใคร”
“แล้วทำไม่ถึงสั่งให้ฉัน”
“ไม่รู้สิ อยากสั่งก็สั่ง”
“ไม่ได้ใส่อะไรลงไปในแก้วแน่นะ”
“ฉันจะทำแบบนั้นทำไม แต่ถ้าเธอไม่กล้าดื่มแก้วนี้ฉันดื่มเองก็ได้” ลูคัสหยิบแก้วตรงหน้าของหญิงสาวมาดื่มพรวดเดียวเกลี้ยง เขามองนาฬิกาและเริ่มนับเวลาถอยหลังเพราะยาตัวใหม่ที่สั่งมาผู้ขายบอกว่าอาจต้องใช้เวลาเกือบสิบนาทีกว่าจะออกฤทธิ์และเขาต้องถ่วงเวลาเธอไว้เพราะกลัวว่าหญิงสาวกลับขึ้นไปเพื่อนๆ ของเธอด้านบนและถ้าอาการเธอออกตอนนั้นมันคงยากที่เขาจะพาเธอออกไปกับเขา
นฤดานั่งจิบเครื่องดื่มของตัวเองไปเรื่อยๆ เธอยังไม่อยากขึ้นไปหาเพื่อนตอนนี้เพราะไม่อยากให้ทุกคนหมดสนุกแต่ก็แปลกที่เพื่อนของพวกเธอก็ไม่มีใครลงมาตาม
หญิงสาวเริ่มรู้สึกแปลกเหมือนอากาศจะร้อนมากขึ้นเธอจึงขอน้ำเย็นกับเด็กเสิร์ฟแต่ดื่มไปแล้วก็ยังไม่ดีขึ้น
“จะกลับแล้วเหรอ” ลูคัสถามเมื่อเห็นเธอลุกขึ้น
“เปล่า ฉันแค่รู้สึกร้อนๆ ตรงนี้คงแอร์ไม่เย็นเท่าไหร่ ฉันว่าจะขึ้นไปข้างบนเพื่อนฉันอยู่ที่นั่น”
“อย่าเพิ่งไปคุยกันก่อนสิหวาน”
“คุณรู้จักฉันเหรอ”
“เธอมากับแฟนของเฉินใช่ไหม”
“ใช่ค่ะ คุณคงเป็นเพื่อนเขาใช่ไหม”
“ใช่ฉันเป็นเพื่อนเขา เราคุยกันหน่อยได้ไหม”
“ได้ค่ะ ฉันกำลังอยากได้เพื่อนคุยอยู่พอดี” เพราะรู้ว่าตอนนี้ปรเมศวร์ยังแอบมองอยู่หญิงสาวจึงอยากทำให้เขาเห็นว่าเธอจะทำอย่างที่พูดจริง
“ฉันชื่อลูคัส”
“ฉันชื่อหวานค่ะ คุณคงรู้อยู่แล้ว”
“ยินดีที่ได้รู้จักนะ” ชายหนุ่มยื่นมือออกมาและนฤดาก็ยื่นมือของตัวเองไปจับแต่เขากลับจับไว้ไม่ยอมปล่อย
“มือเธอเย็นมากเหงื่อก็ออกเยอะ ไม่สบายหรือเปล่า”
“ฉันรู้สึกว่าที่นี่ร้อน”
“ออกไปสูดกากาศข้างนอกไหม”
“ฉันต้องบอกเพื่อนก่อน”
“เดี๋ยวฉันส่งข้อความไปบอกเฉินเองเขาจะบอกเพื่อนของเธอให้” ลูกคัสไม่ได้ส่งข้อความอย่างที่บอกแต่เขาหันไปพยักหน้าให้ลูกน้องจากนั้นก็จูงมืหญิงสาวออกมาทางหลังร้าน
“ทำไมยังร้อนอยู่”
“เข้าไปนั่งในรถไหมรถฉันจอดอยู่ตรงนั้น” เขาชี้ไปทางรถดำสนิทที่ติดฟิล์มจนมองไม่เห็นด้านใน
นฤดายอมเดินตามเขามาอย่างว่าง่าย เพราะตอนนี้ร่างกายของเธอร้อนจนเกินจะทนไหว หญิงสาวขึ้นมานั่งบรถจากนั้นก็ดึงเสื้อตัวนอกออกเพราะเริ่มอึดอัดกับชุดที่สวมอยู่ ลูคัสรีบปิดประจกที่กั้นตรงกลางระหว่างคนขับกับผู้โดยสารก่อนปรับแอร์ให้เย็นขึ้น
“คุณลูคัส ทำไมฉันยังร้อนอยู่”
“ฉันปรับแอร์ให้แล้วเดี๋ยวคงดีขึ้น”
“แต่ฉันร้อน มันร้อนมาจากข้างในคุณช่วยฉันหน่อยได้ไหม”
“จะให้ฉันช่วยยังไงล่ะ แบบนี้ดีไหม” เขาหยิบน้ำแข็งที่ตู้แช่เครื่องดื่มขึ้นมาก่อนจะวางไปบนแขน
“อื้อ ดีจังขออีกได้ไหมขออีกเยอะๆ ขอตรงนี้ด้วย” หญิงสาวเอามือที่เย็นเฉียบของเขาวางบนเนินอกของตัวเอง
“ถ้าอยากให้ช่วยก็ถอดมันอออกสิ”
เขาออกคำสั่งและเธอก็ทำตามโดยไม่มีข้อโต้แย้ง
“สวยมาก” เขามองหน้าอกของหญิงสาวชะงักพูดราวกับว่าไม่เคยเห็นของผู้หญิงมาก่อน เธอไม่ใช่ผู้หญิงคนแรกที่เข้ามาในชีวิตเขา หน้าอกใหญ่กว่านี้เขาก็เคยเห็นและสัมผัสมาแทบนับครั้งไม่ถ้วน แต่ไม่มีของใครสวยและดึงดูดเขาได้มากแบบนี้มาก่อนโดยเฉพาะเวลาที่เธอหายใจเข้าออกมันก็เด้งขึ้นลงไปตามจังหวะ ลูคัสกลืนนำลายคอก่อนจะหยิบน้ำแข็งขึ้นมาด้วยมือทั้งสองข้าง
“อ้า....อื้อ...”
เสียงเธอครางอย่างกลั้นไม่อยู่เมื่อเข้าใช้ก่อนน้ำแข็งลากวนบนอกอิ่มเน้นที่รอบปลายถันจนตอนมันแข็งชูชัน
“ดีขึ้นไหมหวาน”
“มันดีขึ้นแต่มันยังไม่หาย คุณขาช่วยหวานนะคะ หวานร้อนไปหมดแล้ว ช่วยหวานได้ไหม” หญิงสาวร้อนรุ่มมากขึ้นไปทุกขณะเธอเบียดกายเข้าหาจนอกอิีมเบียดกับแผงอก
ลูคัสรู้แล้วว่าตอนนี้ยาออกฤทธิ์อย่างเต็มที่ซึ่งปกติแล้วเขาจะเรียกให้ลูกน้องเข้ามาจัดการต่อแต่ครั้งนี้ชายหนุ่มกลับอยากจะทำหน้าที่นั้นด้วยตัวเอง เขากดไมโครโฟนที่เชื่อมไปยังด้านหน้ารถเพื่อออกคำสั่ง
“ออกรถ ฉันจะพาเธอไปที่บ้าน”
“ครับบอส” เสียงตอบรับแข็งขันจากนั้นรถก็ค่อยๆ เคลื่อนตัวออกไปจากลานจอดรถ
“ใจเย็นนะหวานฉันกำลังพาเธอไปที่บ้าน”
“จะใจเย็นได้ยังไงมันร้อนคุณต้องช่วยฉันนะ ช่วยหวานนะคะ จูบหวานหน่อยได้ไหม”
หญิงสาวเอ่ยขอด้วยเสียงกระเส่าร่างกายเธอร้อนมากร้อนจนแทบระเบิดแต่กลับรู้สึกดีที่ได้เบียดแนบชิดกับกายแกร่งของเขา หญิงสาวใช้มือทั้งสองข้างประคองหน้าของเขาเอาไว้ก่อนจะกดริมฝีปากเล็กลงไปประทับที่ริมฝีปากหนาของเขาที่รอคอยอยู่ก่อนแล้ว
ปลายลิ้นเล็กพยายามสอดเข้าไปในโพรงปากของเขาอย่างไม่ประสาแต่กลับทำให้เขาพอใจเป็นอย่างมาก เขาเคลิบเคล้มกับจูบของเด็กอนุบาล มือที่เย็นเฉียบเพราะน้ำแข็งที่เพิ่งละลายจนหมดบีบคลึงหน้าอกของหญิงสาวอย่างลืมตัว
“อื้อ...”
หญิงสาวแอ่นตัวเข้าหาและเริ่มควบคุมตนเองไม่อยู่ เธอปีนขึ้นมานั่งคร่อมบนตักของเขาก่อนจะบดสะโพกอวบลงบนตักแกร่งด้วยความลืมตัว
"อื้ออ คุณลูคัส..”
“แค่ลูคัส”
“ลูคัสขาช่วยหวานนะคะ มันร้อนมันทรมานที่สุด”
“อดทนอีกนิดนะใกล้ถึงบ้านแล้ว”
เขาบอกด้วยเสียงแหบพร่าเพราะทุกครั้งที่เธอขยับตัวที่สะโพกก็ยังคงบดคลึงลงบนแก่นกายใหญ่ที่เริ่มขยายตัวอยู่ใต้กางเกงผ้า ผู้หญิงคนนี้ช่างร้อนแรงและปลุกเร้าอารมณ์ของเขาให้พุ่งขึ้นได้อย่างรวดเร็ว
ระหว่างรอให้ถึงบ้านเขาก็ไม่ปล่อยให้ผ่านไปอย่างไร้ค่า เขามอบจูบให้เธออย่างเร่าร้อนฝ่ามือใหญ่ก็กอบกุมสองเต้าบีบคลึงอย่างยิ่งได้สัมผัสเนื้อนุ่มหยุ่นก็รู้ว่าความอวบอิ่มตรงหน้านั้นเป็นของจริงหาใช่การเสริมเติมแต่งเขาก็บีบแรงขึ้นอย่างไม่ปรานี
“อื้อ...”
เสียงหวานครางออกมาจากปากเล็กที่เขาบดจูบอยู่
“เจ็บเหรอ”
“ไม่เจ็บเลยหวานไม่เจ็บ บีบอีกสีคะหวานชอบ อื้อ หวานชอบมือคุณที่สุด”
- ผู้เขียน
