#ด้านเกมส์
ผมส่งยิ้มให้พริ้งก่อนจะดันตัวลุกขึ้นจากเตียงเพื่อลงไปทำข้าวต้มให้เธอกิน เปิดประตูห้องออกโดยไม่คิดอะไร แต่เมื่อก้าวขาเดินออกจากห้องเป็นต้องชะงักเมื่อเห็นลุงกับป้ายืนอยู่หน้าห้อง ท่านทั้งสองเองก็ตกใจไม่น้อยที่เห็นผมเดินออกมาจากห้องนอนพริ้ง
ก่อนจะมองทะลุเข้าไปในห้องนอนเห็นพริ้งนอนจับผ้าห่มในมือแน่น
ท่านทั้งสองกวาดดวงตามองสำรวจห้องนอนก่อนจะทิ้งสายตามาที่ผม
“ลุงคงไม่ต้องถามใช่ไหมว่ามันเกิดอะไรขึ้น?” สภาพพริ้งชัดเจนขนาดนั้นว่าผ่านอะไรมา มันยากที่จะปฏิเสธจึงตอบออกไปแบบลูกผู้ชายแม้ในใจจะกลัวว่าท่านทั้งสองจะผิดหวังในตัวผมไม่น้อย
“ครับ ผมล่วงเกินน้องไปแล้ว” ไม่รู้จะหาคำพูดไหนมาพูดให้ดูดีทั้งที่ในใจรู้ดีว่ามันคงไม่ดีขึ้นหรอก ยังไงก็ถูกมองเป็นคนเหี้ยไปแล้วที่ล่วงเกินลูกสาวเขา
“เฮ้อ!” ป้าพิมพ์ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ยกมือขึ้นกุมขมับแล้วนวดเบา ๆ
“เรียกแม่มาคุยกับลุงข้างล่างหน่อย” ลุงตอบเ
