@ด้านพริ้ง
หลังจากตกลงกันได้เรียบร้อยฉันก็ขอกลับมาห้องกับเดซี่เพื่อเปลี่ยนชุดใหม่ส่วนเฮียเกมส์ก็ให้เขาไปรอที่สนามเลยเดี๋ยวพวกฉันตามไป
“หมีตัวใหญ่ฉิบหายเลย” ฉันสองคนช่วยกันแบกหมีที่เฮียเกมส์เอามาหามันก็น่ารักดีอยู่หรอกนะแต่ลำบากมากตอนแบกกลับนี่แหละ
“หวานกันสองคนแต่มาลำบากเพื่อน”
“มึงก็ช่วยกูหน่อย อย่าบ่นมากเลย”
“เออ” ยืนรอลิฟต์ไม่นานประตูก็เปิดออกก่อนจะอุ้มหมีเดินเข้าไปข้างในด้วยท่าทีทุรักทุเร
“โอ๊ย!” คิดว่าไม่มีคนอยู่ด้านในทำให้มองไม่เห็นเดซี่ชนเข้ากับผู้ชายคนนั้นเต็ม ๆ
“นี่นายไม่เห็นคนอุ้มหมีอยู่หรือไงทำไมไม่หลบ” ทั้งที่มันเป็นคนผิดที่เดินชนเขาแต่กลับไปโวยวายใส่เขาอีก
“เธอนั่นแหละมัวแต่อุ้มไอ้หมีบ้าเนี่ย ไม่ดูก่อนหรือไงว่ามีคนอยู่ในลิฟต์” ฉันปล่อยหมีลงเพื่อมองหน้าผู้ชายปากคอเราะร้ายคนนั้น พอเห็นก็อยากจะขยี้ตาอีกครั้งว่าเมื่อกี้ผู้ชายที่ยืนตรงหน้าไม่ได้พูด
หน้าตาแม่งหล่อฉิบหายแต
