พ่อเลี้ยงอัครเดชหล่อมากเลยนะนังหม่อน... หล่อเข้าขั้นนายแบบ ยิ่งมองก็ยิ่งมีเสน่ห์ แล้วทำไมพี่สาวของหล่อนถึงใจร้อนทิ้งผู้ชายที่น่า...อย่างพ่อเลี้ยงไปได้ หม่อนคิดสักครู่ก็เดินกลับออกไป งานเลี้ยงยังคงดำเนินต่อกระทั่งถึงเวลาส่งตัวเข้าหอ มีคนเฒ่าคนแก่และกานดาร่วมทำพิธีส่งตัวบ่าวสาว หม่อนใจเต้นตึกตัก หล่อนมัวแต่คิดถึงแผนของตัวเองจนไม่รู้ตัวเลยว่าประตูห้องหอปิดลงและเหลือหล่อนกับพ่อเลี้ยงอัครเดชอีกคนอยู่ในห้องที่บนเตียงได้รับการตกแต่งโรยด้วยกลีบดอกไม้กันลำพังสองคน
“หม่อน”
พ่อเลี้ยงหนุ่มเรียกและทำให้หญิงสาวที่นั่งบนเตียงสะดุ้ง หล่อนนั่งขอบเตียงอย่างหมิ่นเหม่ สีหน้าของหล่อนแสดงความตกใจแต่ก็ทำเหมือนไม่มีอะไรอย่างกับทำใจดีสู้เสือ
“ขา...พ่อเลี้ยง”
หล่อนตอบเสียงหวาน พ่อเลี้ยงหนุ่มเดินมาหยุดและนั่งลงใกล้ ๆ เขาทำให้หม่อนสะดุ้งอีกหนด้วยการจับมือนุ่ม ๆ ที่หล่อนวางไว้บนหน้าตัก
“ฉันนึกว่างานวิวาห์จะล่มเสี
