“ตอนแรก เห็นข่าวใหม่ๆ ยอมรับว่าตกใจ ยอมรับว่าโกรธ แต่พอเห็นหน้าพ่อของลูกแก แล้วรู้ว่าเขาเป็นมือข้างหนึ่งที่มาพยุงตอนที่เราล้ม มันชวนให้คิดว่า บางทีแกกับเขาอาจมีชะตาร่วมกันมาก็ได้ ถ้าแกเชื่อเรื่องพรหมลิขิตนะ ตอนฉันเจอแม่ของแก ตอนนั้นพายุมา แม่ของแกช่วยพ่อเขาขายปลาที่สะพานปลา พายุพัดแม่แกจมทะเล เชื่อไหมพ่อเห็นแม่แกแค่ครั้งเดียว แต่อะไรก็ไม่รู้ทำให้พ่อกระโดดลงไปช่วยแม่แกโดยไม่ห่วงชีวิต แต่สุดท้ายพ่อเองที่ทำให้แม่แกตรอมใจ”
นายพระประภัสร์น้ำตาคลอ พรพระพายรู้ว่าเวลานี้บิดารู้สึกผิดเสมอที่บั้นปลายชีวิตทำผิดพลาด
“พ่อคะ มันผ่านไปแล้ว ตอนนี้วิญญาณของแม่ให้อภัยพ่อแล้วค่ะ เชื่อพายเถอะ”
“พายกับเขา ตอนนี้พายไม่รู้ว่ามันคืออะไร แค่นี้ก็รู้สึกว่าตัวเองเป็นคนประหลาด มีลูกก่อนจะมีสามี” พรพระพายยิ้มเจื่อนๆ
“อย่างน้อยเขาก็ยังดีกว่าแฟนเก่าแก ไอ้รังสิโรจน์นั่นดูสิมันยังไม่เลิกมาตามแก”
พรพระพายย่นคิ้ว“อะไรน
