ผู้ถูกเรียกเงยหน้าขึ้นมองผู้มาเยือน ก่อนจะยิ้มกว้างแล้วยกมือขึ้นทำความเคารพพร้อมเอ่ยทักทาย
“ สวัสดีค่ะคุณพริมา ทานมื้อเช้ามาหรือยังคะ รันเอาน้ำเต้าหู้กับโจ๊กมาฝาก ” เธอว่าพลางหยิบถุงข้างโต๊ะชูขึ้น พริมาตาเหลือกลานส่ายศีรษะไปมาอย่างเหลือเชื่อ
“ นี่แกยังจะหน้าด้านมาที่นี่อีกเหรอ ” รันดาเลิกคิ้ว
“ ทำไมล่ะคะ รันไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย ”
“ แกไม่ละอายใจบ้างหรือไง ที่ได้เป็นแค่ตัวแทนของคุณสายชล เป็นแค่ที่ระบายความใคร่ของบอส ยังจะมีหน้ามาที่นี่อีก ”
“ คุณพริมาอิจฉารันเหรอ ที่อยากเป็นมาตั้งนานแต่ไม่ได้เป็น ”
“ นี่แก ! ” พริมาตวาดพร้อมยกมือขึ้นเดินปรี่เข้าหา เธอกระชากถุงอาหารจากในมือของรันดาออกมาแล้วฉีกออกราดรดตัวเองตั้งแต่ศีรษะ รันดาตาเบิกโพลงอย่างตกใจ
“ นี่คุณทำแบบนี้อีกแล้วเหรอ โรคจิตชัด ๆ ” แต่ตัวคนทำเองกลับแสย
