“ คุณธิเบตไม่ได้ไปตกอะไรที่ไหนหรอกค่า นั่งร่ำสาโทกับพวกตาบุญมาอยู่ตั้งแต่เย็นแล้ว ” รันดาตาโตทันที
“ ฮะ อะไรนะคะ แล้วรันวิ่งผ่าฝนออกไปเพื่ออะไรล่ะเนี่ย ”
“ ก็นั่นน่ะสิคะ คุณน่าจะวิ่งมาถามที่นี่ก่อน ฝนตกแรงขนาดนั้นไม่มีใครเอาเรือออกหรอกค่ะ คุณธิเบตแกก็คงไม่บ้าขนาดว่ายน้ำออกไปหรอก ” เธอพูดไปหัวเราะไป ทำให้รันดารู้สึกโง่ขึ้นเป็นกอง
“ ไปค่ะ เดี๋ยวพี่พาไปเปลี่ยนเสื้อเปลี่ยนผ้า ดูสิเปียกหมดเลย ” พี่สาวคนนั้นพาเธอไปเปลี่ยนเสื้อผ้า เพราะชุดของเธอเปียกหมด ชุดใหม่ของเธอคือผ้าถุงแบบผูกและเสื้อยืดตัวที่เล็กที่สุดของตัวเอง ทว่ายังคงหลวมโคร่งสำหรับรันดาอยู่ดี
“ พี่คะ มีเสื้อในให้หนูยืมไหม ”
“ มี แต่คุณจะใส่ได้เหรอ ” เธอว่าพลางยื่นเสื้อในขนาดใหญ่ของตนให้รันดาดู เธอยิ้มแหย ๆ กลับไป มันใหญ่ขนาดสองเต้าเธอยังไม่ได้ข้างเดียวของเสื้อในนั้นเลย
“ ไม่เ
