33

1447 คำ

ธีทัศสะบัดความคิดทั้งหมดและกลับมาที่ปัจจุบัน แต่ก็อดโทษตัวเองไม่ได้ วันนั้นเขาน่าจะเข้าไปต่อว่าไฮโซสาวให้มารดาเห็นเสียเลย วรินทร์รัมภาอาจจะไม่ต้องเจ็บตัวแบบนี้ ไม่อยากจะเชื่อเหมือนกันว่าคุณธาราจะโมโหถึงขั้นสาดข้าวต้มใส่เมียเขาได้ ทั้งหมดมันเป็นเพราะคำพูดโกหกของปรีชยาคนเดียว! น้ำเสียงเข้มดุดัน “ถึงขนาดนี้คุณก็ยังจะไม่เลิกยุ่งกับผมกับวุ้นแก้วใช่ไหม” ธีทัศถามปรีชยาเสียงแข็งอีกครั้ง “จนกว่าปรีชยาจะได้สิ่งที่ต้องการ” ปรีชยาพูดพร้อมเอามือมาลูบที่ชายเสื้อชายหนุ่มเบาๆ จนเขาต้องจับมือเธอไว้แน่น “อย่ามาแตะต้องตัวผม” ธีทัศคำรามสำทับ จ้องหน้าเจ้าหล่อนเขม็งราวจะกินเลือดกินเนื้อ “ทำไมคะ กลัวว่าตัวเองจะห้ามใจไม่ไหว แล้วก็กลืนน้ำลายตัวเองงั้นเหรอ” ปรีชยายิ้มเยาะส่งให้ ถึงจะเกลียดเธอเท่าไร แต่ท้ายที่สุดเขาก็คือผู้ชาย คงไม่สามารถห้ามใจได้หากต้องใกล้ชิดผู้หญิงสวยมีเสน่ห์อย่างเธอ “หึ เข้าใจผิดแล้ว ผมไม่ม

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม