เช้าวันถัดมา ร่างเล็กอ่อนเพลียจากกิจกรรมของคนชอบเอาเปรียบเกือบตลอดทั้งคืน จนใกล้สว่างถึงได้แยกห่างกัน ดวงตาคู่หวานลืมตาขึ้นแล้วพบว่าร่างกำยำของสามีกำลังนอนหลับสบาย มีผ้าห่มนวมสีขาวปิดช่วงเอวสอบลงไปอย่างหมิ่นเหม่ มือบางจึงขยับผ้าห่มขึ้นมาคลุมกายให้เขาจนถึงหน้าอก เพราะเกรงว่าความเย็นของเครื่องปรับอากาศจะทำให้ธีทัศป่วย
เธอไม่อยากปลุกเพราะต้องการให้เขาพักมากๆ จากนั้นขาเรียวก็ก้าวลงจากเตียงเดินลงมาที่ชั้นสอง และตรงเข้าไปยังห้องครัวเพื่อทำอาหารเช้าเอง ก่อนจะยกมานั่งกินเงียบๆ บนโต๊ะอาหาร เรื่องเล็กน้อยแค่นี้ เธอชอบทำเองมากกว่าจะรอให้สาวใช้ต้องมาเป็นธุระช่วยจัดการ แต่พอเห็นสายยกน้ำดื่มกับชงกาแฟร้อนมาให้ วรินทร์รัมภาก็ส่งยิ้มหวานละมุนเป็นกันเองให้
“ขอบใจมากจ้ะสาย” แล้วฉุกคิดขึ้นได้จึงสั่งการไว้ก่อนออกจากบ้าน เพราะวันนี้เธอจะรีบไปที่คาเฟ่แต่เช้า
“สายจ๊ะ ฉันทำข้าวกล่องเอาไว้ให้คุณธันไปกินกลางวันที
