“อย่าบอกนะว่าเพราะวุ้นแก้ว” พายุเอ่ยถามด้วยความสงสัย แววตาของธีทัศจากนิ่งเฉยแปรเปลี่ยนเป็นดุดันทันที
“หึ เกี่ยวอะไรกับภรรยาฉัน” ธีทัศเอ่ยถามนิ่งๆ เน้นคำว่าภรรยาของเขา เขาทั้งโมโหและโกรธที่พายุมักจะเข้ามายุ่มย่ามกับวรินทร์รัมภา หลายต่อหลายครั้งที่เขาพยายามไม่ใส่ใจ แต่สุดท้ายก็อดไม่ได้ที่จะปล่อยให้คนรักต้องใกล้ชิดชายอื่น
“เล่นวิธีสกปรกแบบนี้เลยเหรอวะ ทำไม พี่กลัวว่าวุ้นแก้วจะเปลี่ยนใจมาชอบผมหรือไง” พายุเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน เขามั่นใจว่าการที่ธีทัศสั่งให้หัวหน้าย้ายเขาไปทำงานที่ราชบุรีก็เพราะต้องการแยกเขาออกจากวรินทร์รัมภาแน่นอน
“ถ้านายมีปัญหาเรื่องย้ายงานมากนัก ฉันว่านายไปคุยกับหัวหน้านายเองเถอะนะ ฉันเป็นแค่หุ้นส่วนไม่ได้มีอำนาจไปสั่งใคร” ธีทัศกลับมาทำน้ำเสียงนิ่งเฉยอีกครั้ง แม้ในใจจะรู้สึกโมโหที่พายุพูดจาเย้ยหยันเขา ตัวเขาเองก็ไม่อยากยอมรับนักว่ากลัววรินทร์รัมภาจะเปลี่ยนใจ แต่การแ
